تبعات سياسي و اجتماعي ظهور طبقه متوسط جديد در ايران در دوران پهلوي دوم

مقالة حاضر به مفهوم طبقة متوسط جديد و چگونگي گسترش و عملكرد آن در فاصلة زماني سال‌هاي پهلوي دوم ميپردازد. مي توان گفت طبقه متوسط جديد به موازات رشدِ خود، جايگاه بسيار بالايي در مشاركت سياسي و اجتماعي نتوانست پيدا كند و به همين دليل برخلاف اهدافي كه حكومت قبل داشت، به ضد آن حكومت مُبدّل شد. در اين راستا ديدگاه‌هاي مختلف دربارة مفهوم طبقة متوسط و طبقة متوسط جديد ارائه شده و سپس فرايند تاريخيِ گسترش آن در دوره زماني مورد بحث اين مقاله تبيين شده است. روش تحقيق مورد استفاده در اين مقاله توصيفي تحليلي مي باشد و از زواياي به بيان اين مساله پرداخته شده است. در اين مقاله تلاش شده تا از مفاهيم و مباحث رايج در جامعه‌شناسي و علوم سياسي دربارة طبقات اجتماعي، براي تبيين تحولات تاريخي دورة مورد بحث استفاده شود برهمين اساس پرسش اساسي پژوهش حاضر اين است كه طبقه متوسط جديد چه جايگاهي در توسعه سياسي ايران در دوران پهلوي دوم داشته است؟ و بر اساس اين فرضيه پي گيري شده است كه خطاهاي راهبردي محمد رضا پهلوي در رشد كمي طبقه متوسط جديد و عدم پاسخگويي به تقاضاي كيفي و اساسي آنان و ائتلاف طبقه متوسط جديد با سنتي منجر به تزلزل در توسعه سياسي شد.