نقد عقل مدرن با رويكردي زنانه نگر

عقل انسانبه عنوان وجه تمايز وي از حيوانات، اصلي ترين عامل شكل دهندة تمدن بشري بوده است و محروميت از عقل به منزله محروميت از حضور در فرآيند تمدن بشري تلقي مي شود. در اسطوره هاي يونان باستانيعني اولين زمينه هاي فرهنگي غرب زنان موجوداتي غيرعقلاني و احساسي توصيف مي شدند.اين طرز تلقي با فيثاغوريانكه بنيانگذاران فلسفهيونان بودند ادامه يافت و سپس در تاريخ فلسفة غرب تا دوره روشنگريپيش رفت. به اين ترتيب حوزة اجتماعي دوره روشنگري به مردان، و حوزة خانوادگي به زنان اختصاص يافتو عقل مردانه يكه تاز عرصه تمدن شد.با تولد و گسترش جنبش هاي فمينيستي فيلسوفان زنانه نگر پا به عرصة تفكر گذاشته اند و عقل مردمحور مدرن را مورد نقادي قرار داده اند.. ايشان به بازخواني تفكر فلسفي پرداخته اند تا زنان را از حاشيه به متن حيات انساني وارد كنند وبا ورود عقل مادرانه به نظريه پردازي ها و سياستگذاري هاي اجتماعي، مهرباني و صلح را به جامعه بشري بازگردانند. در اين مقاله پس از تحليل عقل مذكر و نقادي آن توسط فيلسوفان زنانه نگر راهكارهاي نظريه پردازان فمينيست تحليل و ارزيابي مي شود، و در نهايت معيارهايي براي عقلانيتارائه مي شود كه از آسيب دوگانه انگاري انسا ن ها به عنوان سوژه / ابژه ، من / ديگري، اصلي / فرعي، در امان باشد و طرحي همدلانه براي حيات انسان دراندازد.