ارتباط عقل و اخلاق از ديدگاه هيوم

ميزان تأثير عقل در اخلاق در ميان فلاسفه اخلاق، از جمله ديويد هيوم(1711-1776)، فيلسوف تأثيرگذار انگليسي، محل اعتناي فراوان بوده است.هيوم دامنه نفوذ عقل را در اخلاق سخت محدود كرده و جز سهمي فرعي و اعدادي براي آن قائل نشده؛زيرا سهم اصلي را از آن احساسات و عواطف دانسته است؛اما تا آخر به اين موضع وفادار نمانده و در مواردي آراي ناسازگار با آن برگزيده، و در واقع عملا نشان داده است كه براي عقل بايد سهمي بيش از اين در نظر گرفت.اين مقاله، بر آن است تا ارتباط عقل و اخلاق از ديدگاه هيوم را مورد نقد و بررسي قرار دهد.

The question concerning the role of reason in morality has been considered greatly by moral philosophers, including David Hume (1711-1776), Scottish significant philosopher. According to flume reason suffers severe Limitations, and it plays only a preliminary or subordinate part in morality, and the main role is allocated to sentiments and passions. However, he was not steadfast to this viewpoint for all times, but sometimes took views contradicated it. Indeed, he has showed, in practice , that reason is to be taken as having a more fundamental part.