ويژگي هاي حيات معقول به عنوان هدف متعالي انسان و راه هاي وصول به آن در انديشه علامه محمدتقي جعفري

غايت‌انگاري و آينده‌نگري به‌عنوان امري فطري، همواره انسان را به پژوهش در كشف اسرار و رموز پديده‌هاي عالم، نظام هستي و وجود خود وادار كرده است. اگر پرسشگري در ساختار ذهن انسان نبود و اگر ذهن انسان، در طلب هدف و غايت نبود، گره از هيچ مشكلي در سراسر عالم انساني گشوده نمي‌شد. علامه جعفري با ارائۀ الگوي «حيات معقول» به‌عنوان هدف متعالي جامعۀ بشري، فلسفۀ هستي انسان را، انتقال از حيات معمول به حيات معقول مي‌داند. حيات معقول، حيات آگاهانه‌اي است كه نيروها و فعاليت‌هاي جبري و جبرنماي حيات طبيعي را با برخورداري از آزادي اختيار، در مسير اهداف تكاملي نسبي تنظيم مي‌كند و شخصيت انساني را كه به‌تدريج در اين گذرگاه ساخته مي‌شود، وارد هدف اعلاي حيات خواهد كرد. اين هدف متعالي، شركت در آهنگ كلي هستي وابسته به كمال برين است. جلوۀ عالي حقيقت رو به كمال، حيات آگاه نسبت به حقايق والاي هستي، رهيدن از دام كميت‌ها و ورود به آستانۀ ابديت از ويژگي‌هاي حيات معقول هستند. هدف اين نوشته، تحليل هدف متعالي انسان و راه‌هاي وصول به آن در انديشۀ اين متفكر است.