بررسي دُزهاي مختلف علف‌كش فن مديفام+دس مديفام+اتوفومسيت در زمان هاي مصرف متفاوت در چغندرقند (Beta vulgaris L)

Reduction of Phenmedipham + Desmedipham + Ethofumesate Herbicides Dosage Based on Application Timing in Sugar Beet

به­ منظور بررسي امكان كاهش دُز علف‌كش فن مديفام+دس مديفام+اتوفومسيت در زمان­ هاي مصرف آنها در مزرعه چغندرقند آزمايشي به­ صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك كامل تصادفي در سه تكرار در سال زراعي 92-91 در شهرستان سبزوار استان خراسان رضوي انجام شد. فاكتورهاي آزمايش عبارت از دُزهاي مختلف علف‌كش (صفر، 75% و 125% توصيه شده) در زمان­ هاي مصرف (4-2 برگي، 8-4 برگي و 12-8 برگي چغندرقند) بودند. علف‌كش مورد استفاده در اين آزمايش علف‌كش فن مديفام (9/2%)+دس مديفام (7/2%)+اتوفومسيت (11/3%)(با نام تجاري بتانال پروگرس اُ اف) به مقدار 877 گرم ماده مؤثره در هكتار از فرمولاسيون امولسيون 27/4% بود. نتايج حاصل از آزمايش نشان داد كه تأخير در زمان مصرف علف‌كش سبب افزايش 55/92 درصدي تراكم علف­ هرز و 33 درصدي وزن خشك علف­ هرز شد. استفاده از علف‌كش در مرحله 8-4 برگي بالاترين عملكرد ريشه و قند را موجب شد. ناخالصي‌هاي ريشه تحت تأثير زمان مصرف علف‌كش قرار نگرفت. دُز 125% توصيه شده كمترين تراكم و وزن خشك علف‌هاي هرز و بالاترين عملكرد قند و ريشه را توليد كرد. درصد قند ناخالص و ميـزان پتاسيم تحت تأثيـر دُز مصرفي قرار نگرفت و در مورد سـاير ويژگي­ هاي كيفي ريشه اختلاف آماري معني‌داري بين دُز 125% توصيه شده و دُز توصيه شده وجود نداشت. نتايج آزمايش در مجموع نشان داد كه در مراحل اوليه رشد (4-2 برگي چغندرقند) استفاده از مقادير كمتر از دُز توصيه شده و در مراحل 12-8 برگي چغندرقند استفاده از دُز بيشتر علف‌كش سبب حصول مناسب‌ترين عملكرد ريشه در چغندرقند شد.

An experiment was conducted to study possible reduction of concentration (dose) of phenmedipham + desmedipham + ethofumesate herbicides at different application times to control weeds in sugar beet field. Thus, a factorial experiment based on complete randomized block design with three replications was performed at Sabzevar, Khorasan-e-Razavi in 2013. Factors consisted of herbicide dosages (control, 75% of the recommended dosage, and 125% of recommended dosage and application times at 2-4, 4-8 and 8-12 leaf stages of sugar beet. Herbicide used in the experiment was phenmedipham (9.2%) + desmedipham (7.2%) + ethofumesate (11.3%) (PROGRESS OF BETAMIX) as 877 ga.i ha-1 27.4 EC. The results indicated that the delayed application of herbicide increased weed density by 55.92% and weed dry matter by 33%. Application of herbicide at 4-8 leaf stage produced highest root and sugar yields. Root impurities were not affected by the time of herbicide application. Used of 125% of recommended dosage resulted in lowest weed density and weed dry matter and highest root and sugar yields. Impure sugar percentage and K content was not affected by herbicide dosage. Other root quality characteristics were not statistically significant different between the recommended dose 125% of recommended dosages. Results as a wholes suggested that at early growth stage of sugar beet (2-4 leaf stage) lower herbicide dosage and at later growth stage of sugar beet (8-12 leaf stage) higher herbicide dosage may produce highest root yield of sugar beet.