بررسي رابطه اعتياد به كار و مؤلفه‌هاي بهره‌وري نيروي انساني در بين كاركنان ستادي ادارات آموزش و پرورش شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين اعتياد به كار و مؤلفه ­هاي بهره ­وري منابع انساني در ميان كاركنان ستادي ادارات آموزش و پرورش بود. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كاركنان ادرات آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال تحصيلي 1394-1393 و برابر با 510 نفر بود. حجم نمونه برابر با 202 نفر و با روش نمونه ­گيري طبقه­ اي متناسب با حجم جامعه آماري انتخاب شدند. جهت جمع ­آوري اطلاعات از پرسشنامه اعتياد به كار (اسپنس و رابينز،1992) با 23 سوال و پرسشنامه بهره ­وري نيروي انساني (هرسي و گلد اسميت ، 1980) با 26 سوال بر اساس درجه­ بندي ليكرت استفاده گرديد كه پايايي آنها به ترتيب 0/87 و 0/91 تعيين گرديد. يافته­ هاي پژوهش نشان داد بين اعتياد به كار و مؤلفه­ هاي بهره ­وري نيروي انساني به جز مؤلفه سازگاري محيطي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. ازميان مؤلفه­­ هاي اعتياد به كار لذت از كار با همه مؤلفه­ هاي بهره­ وري نيروي انساني رابطه مثبت و معناداري دارد (05 /0>p). عجين شدن با كار و تمايل دروني به كار با مؤلفه­ هاي بهره ­وري نيروي انساني به جز سازگاري محيطي رابطه مثبت و معناداري دارد . از بين مؤلفه‌هاي اعتياد به كار در درجه اول عجين شدن با كار و در درجه دوم لذت از كار پيش ­بيني ­كننده بهره‌وري نيروي انساني بود.

فاقد چكيده مي باشد