بررسي رابطه بين ابعاد جهت‌گيري هدفي با خلاقيت در دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين جهت‌گيري هدف و خلاقيت در دانشجويان انجام گرفت. بدين منظور 360 نفر از دانشجويان دانشگاه ازاد واحد شيراز به روش نمونه گيري خوشه‌اي انتخاب شدند.داده‌هاي پژوهش از طريق پرسش نامه جهت‌گيري هدفي اليوت و مك گريگورل (2002) و پرسشنامه خلاقيت عابدي( 2001 ) جمع آوري گرديد و سپس با استفاده از روش آماري تحليل رگرسيون چند متغيره و تحليل واريانس، مورد تحليل قرار گرفت.نتايج نشان داد كه بين ابعاد جهت‌گيري هدفي و خلاقيت رابطه معناداري وجود دارد.بدين صورت كه خلاقيت توسط جهت‌گيري عملكردي– رويكردي و اجتنابي بصورت منفي پيش بيني ميشود. در صورتي كه جهت‌گيري تبحري بصورت مثبت قابليت پيش بيني خلاقيت را دارد.ديگر نتايج نشان داد كه بين دانشجويان دختر و پسر از نظر خلاقيت تفاوت معنادار وجود ندارد.همچنين بين دو گروه تنها از نظر جهت‌گيري عملكردي رويكردي تفاوت معنا دار وجود داشت بدين صورت كه دختران نمرات بالاتري به دست اورده بودند.از نظر ميزان خلاقيت نيز بين دانشكده‌هاي مورد مطالعه از نظر ميزان خلاقيت تفاوت معنادار وجود نداشت. در نهايت كاربرد نتايج مورد بحث و بررسي قرار گرفته است.

فاقد چكيده مي باشد