مدل‌سازي آشيان اقليمي گونه بلوط ايراني (Quercus brantii) با استفاده از مدل تحليل مميزي انعطاف‌پذير در استان چهارمحال و بختياري

پيشرفت در زمينه تكنيك هاي آماري جديد، راهكارهاي قدرتمندي براي پيش بيني وقوع، پراكنش واقعي و پتانسيل پوشش گياهي فراهم نموده است كه اصطلاحاً به آن مدل سازي پراكنش گونه اي گفته مي شود. گونه غالب جنگل هاي زاگرس، گونه بلوط ايراني (Quercus brantii) است كه امروزه شاهد مرگ و مير درختان بلوط در عرصه وسيعي از رويشگاه هاي طبيعي آن هستيم. اين مطالعه با هدف پيش بيني پراكنش بالقوه گونه بلوط ايراني در استان چهارمحال و بختياري واقع در منطقه زاگرس مركزي انجام شد. در اين مطالعه از 19 متغير زيست اقليمي حاصل از دما و بارش، سه متغير فيزيوگرافي و مدل تحليل مميزي انعطاف پذير (FDA) در نرم افزار R، براي تعيين ارتباط بين وقوع گونه و عوامل محيطي استفاده شد. نتايج مطالعه نشان داد كه دامنه سالانه دما و بارندگي سالانه در حدود 6/67 درصد تغييرات پراكنش گونه را توجيه نمودند و بيشترين سهم را در تعيين مطلوبيت رويشگاه داشتند. ارزيابي مدل با استفاده از ضرايب آماري كاپا و شاخص سطح زير منحني به ترتيب برابر 76/0 و 93/0 بود كه كه بر اساس معيارهاي طبقه بندي، جزو نقشه هاي با دقت خوب به شمار مي رود. براساس نتايج حاصل از مدل تحليل مميزي انعطاف پذير، 87/28 درصد (471590 هكتار) از مساحت استان براي گونه بلوط ايراني، داراي تناسب رويشگاهي زياد تعيين شد. از نتايج اين مطالعه در برنامه ريزي هاي حفاظتي و اصلاحي گونه بلوط ايراني مي توان استفاده نمود.