تأثير تنش خشكي روي ريخت‌شناسي نهال سنجدتلخ (Elaeagnus rhamnoides (L.) A. Nelson)

پيش بيني شده كه پديده گرم شدن و تغيير اقليم باعث تغيير فراواني بارش ها شده و تنش خشكي ناشي از آن باعث كاهش رشد و نمو كل گونه ها شود، لذا مقاومت سنجي گياهان در پاسخ به تنشهاي محيطي حائز اهميت است. براي ارزيابي تاثير تنش خشكي روي مورفولوژي نهال گياه دارويي سنجد تلخ (Elaeagnus rhamnoides)، آزمايشي براي اولين بار در كشور در نهالستان طرق مشهد در سال 1392 در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي درسه تكرار و چهار تيمار آبياري انجام شد. تيمار تنش خشكي در سطح شاهد (هر دو روز يكبار)، چهار روزه، هشت و دوازده روزه بر اساس بررسي پتانسيل ماتريك و ساير مشخصات خاك روي نهال هاي يك ساله اعمال شدند. اندازه گيري صفات در طول چهار ماه به صورت دوره هاي ماهانه انجام گرفت. نتايج همبستگي داده ها در كل دوره نشان داد كه صفت قطر به استثناء وزن خشك ريشه با ساير صفات رابطه معني داري داشته است. ارتفاع، برگ زايي، تعداد گره، سطح برگ، سطح ويژه برگ و وزن خشك برگ نيز علاوه بر وزن خشك ريشه با طول ريشه معني دار نبوده و با بقيه صفات همبستگي دارد. نتايج نشان داد در تيمارهاي مورد مطالعه تنها وزن خشك ريشه به عنوان شاخص مناسب نشان دهنده تنش خشكي روي اين گياه معني دار نبوده و صفت تعداد برگ در سطح 5% و مابقي صفات در سطح 1% تيمارهاي آبياري معني دار بودند. مقايسه ميانگين صفات با آزمون توكي تنها در صفت طول ساقه در چهار گروه در سطح يك درصد تقسيم بندي شد. درصد زنده ماني در تيمارهاي دو روز، چهار روز، هشت و دوازده روز دور آبياري به ترتيب 95، 95، 66 و 61 درصد بود. با توجه به صفات مورفولوژيكي اندازه گيري شده و مقاومت سنجي سنجد تلخ، اين گونه را مي توان در فاز آزمايشي براي مناطق نيمه خشك توصيه و كاشت نمود.