اولويت‌بندي عوامل موثر بر پتانسيل سيل‌خيزي به كمك روش الكتره نوع 3 و ضريب جريان سيلابي (مطالعه موردي زير حوزه هاي آبخيز سرخون، بندرعباس)

بيش از 75 درصد از مساحت كشور در مناطق خشك و نيمه خشك قرار گرفته است. خصوصيات اين گونه مناطق بارندگي با شدت بالا و پراكنش نا منظم است و بيشتر آن به صورت سيلاب از منطقه خارج مي شود. برآورد دقيق دبي پيك سيلاب و تعيين اولويت پتانسيل سيل خيزي در هر زير حوزه ضروري است، هرچند به لحاظ محدوديت منابع مالي احياء آبخيزها در كليه زيرحوزه ها عملي نمي باشد. تحقيق حاضر در حوزه آبخيز سرخون بندرعباس واقع در جنوب ايران كه از نظر اقليمي جزء مناطق خشك كشور به شمار مي آيد، انجام شده است. به منظور دستيابي به اولويت پتانسيل سيل خيزي در زير حوزه هاي آبخيز از روش الكتره كه از روش هاي تصميم گيري چند شاخصه مبتني بر گزينه برتر وضريب جريان سيلابي استفاده گرديد. براي ورود اطلاعات به مدل مذكور بر اساس نظرات كارشناسان و مرور منابع علمي از هفت معيار (نفوذ پذيري، ضريب گراويليوس، شيب متوسط وزني حوزه، پوشش گياهي، ضريب شكل، ضريب رواناب و شدت بارندگي) براي اولويت بندي پتانسيل سيل خيزي زير حوزه ها استفاده شد. سپس وزن هر معيار از طريق روش AHP محاسبه و براي انتخاب بهترين رتبه بندي و عملكرد مدل الكتره 3 و رابطه ضريب جريان سيلابي از تكنيك ناپارامتريك ضريب همبستگي اسپيرمن استفاده شد (85/0=r). بنابراين روش الكتره مي تواند به عنوان يك روش مناسب براي تعيين پتانسيل سيل خيزي زيرحوزه هاي داراي اولويت معرفي شود. نتايج رتبه-بندي به روش ادغام نشان داد كه زير حوضه هاي 1-1-18، 14 و 2-1-18 به ترتيب به عنوان سيل خيزترين زيرحوزه مشخص گرديد.