مدل تبيين احساس شادكامي دانشجويان توسط جهت‌ گيري مذهبي دروني با توجه به نقش ميانجي‌ گر خوش‌ بيني و اميدواري

Model of Explaining the Students’ Happiness by Intrinsic Religious Orientation in Considering the Mediating Role of Optimism and Hope

اهداف: يكي از عوامل تاثيرگذار بر شادماني افراد جامعه، اعتقادات مذهبي است. علاوه بر جهت‌گيري مذهبي، عوامل ديگري نيز بر شادكامي تاثيرگذار هستند كه از آن جمله مي‌توان به خوش‌بيني و اميدواري اشاره كرد. هدف از پژوهش حاضر، آزمون مدل تبيين احساس شادكامي دانشجويان توسط جهت­گيري مذهبي دروني با توجه به نقش ميانجي‌گر خوش­بيني و اميدواري بود. ابزار و روش‌ها: پژوهش حاضر، از نوع توصيفي- همبستگي است كه بين دانشجويان موسسه غيرانتفاعي راغب اصفهاني در شهر اصفهان در سال 1396 به تعداد 377 نفر انجام شد. اين افراد به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش‌نامه شادكامي آكسفورد، مقياس جهت‌گيري مذهبي آلپورت، مقياس اميد بزرگسالان (AHS) و آزمون جهت‌گيري زندگي (LOT) بود. براي آزمون مدل، از ضريب همبستگي پيرسون، روش تحليل مدل­يابي معادلات ساختاري (SEM)، با به‌كارگيري روش برآورد حداكثر درست‌نمايي (ML) و روش بوتاستراپ استفاده شد. تحليل­ها با استفاده از نرم‌افزارهاي AMOS 22 و SPSS 18 صورت گرفت. يافته‌ها: بين تمام متغيرهاي مدل با يكديگر همبستگي مثبت و معني‌دار وجود داشت (01/0p<). شاخص­هاي برازش براي مدل پژوهش در دامنه مطلوبي قرار داشتند؛ بنابراين مدل حاضر با داده­هاي تجربي هماهنگ بود. همچنين تمامي ضرايب مسير مدل، به‌جز مسير خوش‌بيني به شادكامي، مثبت و معني‌دار بودند. علاوه بر اين، تمامي اثرات غيرمستقيم مدل نيز معني‌دار بودند. نتيجه‌گيري: جهت‌گيري مذهبي دروني را مي‌توان به عنوان يكي از عوامل تاثيرگذار بر خوش‌بيني، اميدواري و شادكامي در نظر گرفت. اهداف: يكي از عوامل تاثيرگذار بر شادماني افراد جامعه، اعتقادات مذهبي است. علاوه بر جهت‌گيري مذهبي، عوامل ديگري نيز بر شادكامي تاثيرگذار هستند كه از آن جمله مي‌توان به خوش‌بيني و اميدواري اشاره كرد. هدف از پژوهش حاضر، آزمون مدل تبيين احساس شادكامي دانشجويان توسط جهت­گيري مذهبي دروني با توجه به نقش ميانجي‌گر خوش­بيني و اميدواري بود. ابزار و روش‌ها: پژوهش حاضر، از نوع توصيفي- همبستگي است كه بين دانشجويان موسسه غيرانتفاعي راغب اصفهاني در شهر اصفهان در سال 1396 به تعداد 377 نفر انجام شد. اين افراد به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش‌نامه شادكامي آكسفورد​​، مقياس جهت‌گيري مذهبي آلپورت، مقياس اميد بزرگسالان (AHS) و آزمون جهت‌گيري زندگي (LOT) بود. براي آزمون مدل، از ضريب همبستگي پيرسون، روش تحليل مدل­يابي معادلات ساختاري (SEM)، با به‌كارگيري روش برآورد حداكثر درست‌نمايي (ML) و روش بوتاستراپ استفاده شد. تحليل­ها با استفاده از نرم‌افزارهاي AMOS 22 و SPSS 18 صورت گرفت. يافته‌ها: بين تمام متغيرهاي مدل با يكديگر همبستگي مثبت و معني‌دار وجود داشت (01/0p<). شاخص­هاي برازش براي مدل پژوهش در دامنه مطلوبي قرار داشتند؛ بنابراين مدل حاضر با داده­هاي تجربي هماهنگ بود. همچنين تمامي ضرايب مسير مدل، به‌جز مسير خوش‌بيني به شادكامي، مثبت و معني‌دار بودند. علاوه بر اين، تمامي اثرات غيرمستقيم مدل نيز معني‌دار بودند. نتيجه‌گيري: جهت‌گيري مذهبي دروني را مي‌توان به عنوان يكي از عوامل تاثيرگذار بر خوش‌بيني، اميدواري و شادكامي در نظر گرفت.

Orientation; Happiness; Optimism; Hope Aims One of the factors influencing the happiness of people in society is religious beliefs. In addition to religious orientation, other factors also contribute to happiness, including optimism and hope. The aim of this study was to present and test the model of explaining students’ happiness by intrinsic religious orientation considering the mediating role of optimism and hope. Instruments & Methods The present study is a descriptive-correlational study conducted among 377 students in Isfahan in 2017. They were selected by available sampling method. The instruments of this research included Oxford Happiness Questionnaire, Allport Religion Orientation, Adult Hope Scales (AHS), and Life Orientation Test (LOT). To test the model, Pearson correlation coefficient, Structural Equation Modeling Analysis (SEM), the Maximum Likelihood Estimation (ML), and Bootstrapping method were used. The data were analyzed, using AMOS 22 and SPSS 18. Findings There was a positive and significant correlation between all variables in the model (p<0.01). The fit indices for the research model were in a favorable range; therefore, the model was consistent with experimental data. Also, all of the model’s path coefficients, except for the path of optimism to happiness, were positive and significant. In addition, all indirect effects of the model were significant. Conclusion Intrinsic religious orientation can be considered as one of the factors influencing optimism, hope, and happiness.