زمان صرف شده در تشخيص و درمان سل ريوي و ارتباط آن با علائم و برخي مشخصات فردي و اجتماعي بيماران استان مركزي (1387-1393)

Delay in diagnosis and treatment of pulmonary tuberculosis and its association with some social and personal characteristics in Markazi Province (2008-2014(

سابقه و هدف: بيماري سل يك چالش اصلي سلامت بوده و روندي افزايشي را در تمام نقاط دنيا به خصوص كشورهاي در حال توسعه نشان مي‌دهد. تشخيص زودرس و ارتقا درمان اثربخش از جمله عناصر كليدي برنامه كنترل سل مي‌باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين ميزان تاخير در تشخيص و درمان سل در بيماران مسلول و رابطه آن با علائم باليني و عوامل خطر بيماري طراحي شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع هم‌گروهي تاريخي مي‌باشد كه بر روي 113 نفر از بيماران مسلول استان مركزي (شهرستان‌هاي ساوه و زرنديه) اجرا شد. گردآوري اطلاعات بر اساس پرسش‌نامه خود‌ساخته و با استفاده از اطلاعات موجود در پرونده بيماران انجام شد. يافته‌ها: ميانگين سني 2/23±7/57 سال و 2/52% مونث بودند ميانگين كل زمان تاخير برابر با 171±9/129 روز شامل تاخير بيمار 1/92±7/52 روز، تاخير سيستم سلامت 9/91±0/47 روز و تاخير درمان 2/5±1/2 روز به دست آمد. ميانگين زمان تاخير تاخير تشخيص و درمان بيماري سل با فاكتورهاي جنسيت، وضعيت تاهل و مليت رابطه آماري معني‌داري نشان نداد. اما در بيماران با سرفه بيش از دو هفته تاخير بيمار كوتاه‌تر و بيماران داراي سابقه تماس با مسلول تاخير تشخيص كم‌تري داشتند (05/0>P). نتيجه‌گيري: تاخير طولاني در تشخيص و درمان اوليه بيماران مسلول مي‌تواند به دليل نقص بيماريابي در سيستم سلامت خصوصاً در جوامع شهري باشد لذا افزايش سواد سلامت مردم در خصوص بيماري سل و علائم آن در مراجعه سريع افراد مشكوك به بيماري موثر باشد

Introduction: Tuberculosis is an important health challenge with a worldwide increasing trend, especially in developing countries. Early diagnosis and advances in the effective treatment are two of the key elements in tuberculosis control program. The current study was designed to determine the delay in diagnosis and treatment of pulmonary tuberculosis patients regarding to clinical signs and risk factors. Materials and Methods: This is a historical cohort study that conducted with inclusion of 113 tuberculosis patients from Markazi Province of Iran (Saveh and Zarandieh) between 2008 to 2014. Data was provided by a self-structured questionnaire and patient’s medical records. Data was analyzed by t-test and analysis of variances. Results: The mean age of patients was 57.7±92.1 years, with 52.2% being females. The mean of total delay was 129.9±171 days; including patient 52.7±92.1, health system 47±91.9 and treatment 2.1days. The mean in diagnosis and treatment delay did not show significant differences with gender, marital and nationality of patients. But patients with coughing more than two weeks had shown lower patient’s delay. In addition, patients who had previous contact with tuberculosis patients showed shorter diagnosis’ delay (p<0.05). Conclusion: Long delay in early diagnosis and treatment is the result of defect finding the cases of tuberculosis within the health system, especially in urban communities. Therefore, increasing the level of health awareness about signs of disease and clinical symptoms would be effective in accelerating the references of suspected people to the health systems