نقد و بررسي ارغنون ارسطو از منظر رابين اسميت

Aristotle’s Organon in Robin Smith’s Point of View; Critique and Examination

مطابق ديدگاه اسميت ارغنون كاربرد ويژه‌اي براي ارسطو دارد و آن اثبات اين امر است كه فلسفة اولي ممكن است. به نظر وي، انتظار اشتباهي است كه هدف ارغنون را طرح نظريه‌هاي روش‌شناسي ارسطو تلقي كنيم. ارسطو در تحليل دوم با ارائة استدلالي سعي مي‌كند تا نشان دهد وجود يك معرفت غيربرهاني شرط كافي و لازم براي معرفت برهاني (علم) است. هدف معرفت غيربرهاني همان هدف فلسفة اولي، يعني رسيدن به اصول اولية هر علمي است. اسميت بررسي مي‌كند كه استدلال مذكور در تحليل دوم به ساير نظريه‌هاي منطقي ارسطو در ارغنون شامل نظريه‌هاي تعريف، حمل، ديالكتيك، مقولات و قياس وابسته است. علاوه بر آن، ارسطو، در بخش پاياني تحليل دوم امكان رسيدن به اين معرفت غيربرهاني را با شرح فرايندي به نام نوس اثبات مي‌كند.

According to Smith, Organon for Aristotle is a special means to demonstrate that first philosophy is possible. For him, it’s incorrect to think that the aim of Organon is the introduction of Aristotle’s methodological theories. In Posterior Analytics, Aristotle by a demonstration tries to show that an undemonstrative knowledge is necessary and sufficient condition for demonstrative knowledge (episteme). The aim of undemonstrative knowledge is the aim of first philosophy, that is, coming to the first principles of any science. Smith considers the demonstration in question depends on other Aristotle’s logical theories in Organon involving theories of definition, predication, dialectic, categories, and deduction. Furthermore, in the last section of Posterior Analytic, Aristotle expressing a process called Nous shows that coming to the undemonstrative knowledge is possible.