بررسي رابطه ميان رهبري تحول آفرين و توانمند سازي روانشناختي كاركنان (مطالعه موردي : اداره آموزش و پرورش شهرستان بابلسر)

توانمندسازي مفهومي است كه به منظور بهبود روش استفاده سازمان از افراد خود به كار مي رود. اين ايده اي است كه ريشه در نظريه ها و راهبردهاي قديمي تر سازمان دارد. رهبري تحول آفرين در بروز اين توانمندسازي نقش بسزاء و غير قابل انكاري را دارد. در واقع رهبري تحول آفرين را روشي مي دادند كه رهبران توسط آن كاركنان را ترغيب به عملكردي بيش از انتظارات مي كنند. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي رابطه ميان رهبري تحول آفرين و توانمندسازي روانشناختي در كاركنان اداره آموزش و پرورش شهرستان بابلسر مي باشد. جامعه آماري اين تحقيق، 67 نفر از كاركنان اداره آموزش و پرورش شهرستان بابلسر مي باشند كه 56 نفر به عنوان نمونه انتخاب، و با جمع آوري داده ها با استفاده از پرسش نامه ، به تجزيه و تحليل داده ها پرداخته شده است. يافته ها نشان مي دهد كه ميان رهبري تحول آفرين و ابعاد آن با توانمندسازي روانشناختي ارتباط معني داري وجود دارد، از ميان مولفه هاي رهبري تحول آفرين، ملاحظات فردي بهترين پيشگوي توانمندسازي روانشناختي بوده، ولي ترغيب ذهني بر توانمندسازي روانشناختي تاثير معني داري نداشته است. با توجه به نتايج بايد گفت كه رهبران نقش مهمي را در توانمندسازي كاركنان با ايجاد محيطي و شرايط مناسب توانمندساز دارند.

فاقد چكيده مي باشد