الاهيات اخلاقي و امكان آن در حوزه انديشه اسلامي

الاهيات اخلاقي، اصطلاحي در حوزه مسيحيت كاتوليك است. در دايره المعارف كاتوليك، حوزه الاهيات جامع به دو بخش الاهيات جزمي و الاهيات اخلاقي تقسيم مي شود. الاهيات جزمي، به مباحث نظري و الاهيات اخلاقي، به مباحث عملي مي پردازد. وظيفه اين الاهيات، طراحي هنجارهاي اخلاقي و ديني براي حوزه عمل انساني است. امروزه، الاهيات اخلاقي از زيرمجموعه هاي الاهيات عملي محسوب مي شود. زيرا در قرن نوزدهم الاهيات عملي به منزله يك كل آميخته با زندگي بشر شكل گرفت. هرچند اين الاهيات مربوط به تجربه تاريخي مسيحيت است، ولي هسته مركزي رويكرد آن از يك سو، عبارت است از فعال كردن ظرفيت هاي عملي الاهيات در صحنه زندگي معاصر، و چالش با سكولاريسم در مديريت زندگي انسان ديندار از سوي ديگر، كه در همه اديان ابراهيمي مشترك بوده است. اگر الاهيات اخلاقي، نظرياتي در خصوص روابط انسان و افعال آزادانه او در مقابل خدا باشد و از وسايلي سخن بگويد كه خدا براي دست يابي به آن هدف در اختيار آدمي قرار داده است، ما در حوزه اسلامي مي توانيم اخلاق و فقه را، مشروط به آنكه بر اساس نياز زمانه بازخواني و بررسي عقلاني شوند، حيطه الاهيات اخلاقي در اسلام معرفي كنيم. فايده اين الاهيات، اصلاح بعضي فتاوا، بالا بردن قدرت تشريح و تبيين احكام و راه هاي تحقق بخشيدن به آرمان هاي ديني است.