چكيده فارسي :
اخلاق بر اساس معناي اصلي و ريشه لغوي اش مربوط به آن دسته صفاتي مي شود كه در نفس راسخ و تثبيت شده است، به طوري كه صاحب آن صفت بي درنگ كار متناسب و متناظر با آن را انجام مي دهد؛ ولي در تعريف اصطلاحي، دانشي است كه صفات نفساني خوب و بد و رفتارهاي متناسب با آنها را معرفي مي كند و شيوه به دست آوردن صفات خوب و انجام اعمال پسنديده و دوري از صفات بد و كردار ناپسند را نشان مي دهد. موضوع اين علم از جهت نفس، محدود و از لحاظ صفت، گسترده است و در آن چهار عموميت ملاحظه مي شود. از آنجايي كه اين دانش، هم به پيراستن و آراستن نفس مي پردازد و هم در پي نيكوسازي و زيبا كردن رفتار است هدف علم اخلاق هم در همين راستا معرفي مي شود.
