پارادايم اخلاق زيست محيطي در تفكر وحدت وجودي ابن عربي

امروزه مطالعه پيرامون اخلاق زيست محيطي بعنوان بخشي از اخلاق كاربردي از چنان اهميتي برخوردار است كه نظريه پردازان اين حوزه را به تلاشي مضاعف جهت ارائه مدل هاي گوناگوني براي تعامل دو سويه بين انسان و طبيعت وا داشته است. در اين بين نظام عرفاني ابن عربي- هر چند بصورت غير مستقيم – با تمسك به اصل حاكم بر آن يعني «وحدت وجود » و ديگر مولفه هاي ساختاري آن و نيز تاكيد بر نقش انسان به عنوان حد واسط بين طبيعت و ماوراء طبيعت مي تواند الگويي جامع و سيستماتيك در حل بحران هاي زيست محيطي به بشريت ارائه دهد. در پرتو نظريه وحدت وجود همه موجودات تجلي و مظهري از مظاهر الهي تلقي شده و همه ويژگي ها و كمالات وجودي از قبيل علم،ادراك و قدرت را دارا هستند. هدف اين پژوهش پرداختي جديد به مساله اخلاق زيست محيطي با استفاده از مباني عرفاني ابن عربي است. از جمله نتايج اين پژوهش مي توان به تحليل اخلاق زيست محيطي با استفاده از روش عرفاني و نيز ارائه الگويي نوين جهت مواجهه با مسائل و مشكلات جديد دنياي معاصر اشاره كرد.