تاثير 12 هفته تمرينات مقاومتي بر بيان ژن MTNR1B در پانكراس و سطوح انسولين و گلوكز رت‌هاي ديابتي نوع 2

Effects of 12 weeks resistant training on MTNR1B gene expression in the pancreas and glucose and insulin levels in type 2 diabetic rats

هدف: ديابت نوع 2 يك بيماري چند‌علتي است، ولي اخيراً مشخص شده است كه ژن MTNR1B با ميزان ابتلا به ديابت نوع2 مرتبط است و افزايش بيان آن خطر ديابت نوع 2 را افزايش مي‌دهد. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير12 هفته تمرينات مقاومتي بر بيان ژن MTNR1B و گلوكز و انسولين ناشتا در رت‌هاي نر ويستار مبتلا به ديابت نوع 2 است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع بنيادي و روش آن تجربي مي‌باشد. در اين مطالعه از 30 سر رت نر نژاد ويستار با محدوده وزني 20±220گرم استفاده شد. در طول دوره در شرايط استاندارد يعني دماي 3±22سانتي‌گراد و رطوبت 45درصد و دوره‌هاي 12 ساعته متوالي نور و تاريكي نگهداري شدند. رت‌ها به سه گروه كنترل سالم، كنترل ديابتي و كنترل ديابتي با تمرينات مقاومتي تقسيم شدند. القاي ديابت از طريق محلول نيكوتين آميد و STZ انجام شد و برنامه تمريني مقاومتي به مدت 12 هفته به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب 3 دوره با 6 تكرار در دوره انجام گرفت. همه رت‌ها 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني تشريح شدند. يافته‌ها: برنامه تمريني به كاهش معني‌دار سطوح گلوكز ناشتا در گروه ديابتي مقاومتي نسبت به گروه ديابتي كنترل منجر شد (05/0>p). بر خلاف گلوكز، 12 هفته تمرين ورزشي به افزايش معني‌دار سطوح سرمي انسولين نسبت به مقادير آن در قبل از اعمال تمرينات مقاومتي در گروه تمريني ديابتي منجر شد (05/0>p). از طرفي، اجراي تمرينات مقاومتي بيان ژن MTNR1B را به ميزان 93 درصد نسبت به گروه كنترل ديابتي كاهش داد (05/0>p). نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان دادكه دوازده هفته ورزش مقاومتي به افزايش معني‌دار انسولين سرم، كاهش معني‌دار گلوكز خون و كاهش معني‌دار بيان ژن MTNR1B در بافت پانكراس نسبت به گروه كنترل ديابتي منجر مي‌شود

Introduction: Type 2 diabetes is a multifactorial disease, but recently it has been found that increased expression of MTNR1B gene is associated with of the risk of type 2 diabetes. The aim of this study was to evaluate the effect of 12 weeks of resistance training on MTNR1B gene expression in the pancreas and glucose and insulin levels in male Wistar rats with type 2 diabetes. Materials and Methods: This study was a fundamental and experimental approach. In this study 30 male Wistar rats weighing 220±20 g, were used. Rats were kept under the standard conditions of temperature of 22°±2 C and humidity of 45% and consecutive 12-hour periods of light and darkness. Rats were divided into three groups: Control group, diabetic group, and diabetic plus resistant training group. Diabetes was induced by disolving nicotinamide and STZ in the drinking water. Resistance training was conducted for 12 weeks, 5 days a week in a 3 course with 6 repetitions. All rats were sacrificed 48 hours after the last training session. Results: A significant reduction in fasting glucose levels was observed in the diabetic resistant training group than the diabetic group (P<0.05) . Unlike glucose, 12 weeks of exercise training significantly increased serum insulin levels in the diabetic group than before training (P<0.05 ).On the other hand, MTNR1B gene expression was decreased in diabetic resistance training group than the diabetic group by 93 percent (P<0.05). Conclusion: The results showed that twelve weeks of resistance exercise significantly increased serum insulin, a significant reduction in blood glucose and a significant reduction in the MTNR1B gene expression in the pancreatic than diabetic group.