امكان سنجيِ عبور كانت از اتهامِ اخلاق فرماليستي بر مبناي مفهوم « تئوديسه اصيل » در فلسفه دين او

حكمت صناعي ، حكمت اخلاقي و حكمت سلبي داراي چه ويژگي هايي مي باشند؟ فرايند شكل گيري تعارضات با محوريت تئوديسه، به چه ترتيب است و محتواي آنها چيست؟ بر چه اساسي مي توان از تئوديسه اصيل و تئوديسه جزمي سخن گفت؟ عقل نظري در اين ميان، چه جايگاهي دارد؟ ايوب، با چه ويژگي هايي، نماينده تئوديسه اصيل است؟ مفاهيم صداقت و خلوص و راستي و درستي با چه ويژگي هايي از مفاهيم دروغ و ناپاكي متمايز مي شوند؟ وجدان خطاكار مد نظر چه كساني است و ارتباط ميان مفاهيمي چون آگاهي صوري و آگاهي مادي با صداقت و خلوص و راستي و درستي، چگونه قابل بررسي است؟ براساس كدام مباني مي توان، دين اخلاقي را از تئوديسه اصيل استنباط نمود و ايوب را نماينده آن انگاشت؟ آيا ايوب ميتواند، تبلورِ تجربيِ اخلاقِ تجريديِ كانت باشد؟ كانت با چه شاخصه هايي خواهد توانست از طريق تفسيرِ اخلاقيِ خود از مشيِ ديني ايوب، بين دين و اخلاق، پل زده و از ورطه فرماليسم اخلاقي رهايي يابد؟ با توجه به ماهيتِ كلامي، فلسفي، اجتماعيِ موضوع، نوشتار حاضر برآن است تا با مبنا قرار دادنِ نوشته هاي واپسينِ كانت – كه كمتر بدانها پرداخته شده - ظرفيت هاي كلامي و ديني انديشه كانت با محوريت تئوديسه و عهد عتيق را در جهت امكان توجيه فرماليسم اخلاقي او بررسي نمايد.