انصاف و تبيين كاركرد آن در سازمان هاي اخلاق نهاد

در زيست فردي و اجتماعي بايد به اصول و قواعدي بها دادكه فرد و جامعه را با واقعيت ها و مطلوب ها مواجه كرده، هر گونه پندار نادرست و انديشه ناسازگار را از اذهان دور كند. اصل انصاف( مطابق آموزه هاي اسلام) و قرابت معنايي آن با«قاعده زرين» آن گونه كه درآيين ها ونظام هاي اخلاقي غرب تبيين شده است،مي تواند مطلوب ما از زيست فردي و سازماني را برآورده سازد .به حدي كه مثلا اطلاع از كاركردهاي آن دو در ساحات مختلف زندگي سبب تدوام روابط اجتماعي، فزوني همدلي، رشد همسوي منطق وآگاهي، بالا رفتن آمار بي طرفي و سازواري مي شود. از اين رو، چنان چه كنشگران مطابق اين معنا از انصاف كه بايد انتظار معقول و مشروع از خود وديگري در صورت قرارگرفتن در موقعيت هاي مشابه داشت، رفتاركنند به پيدايش زمينه بيداري وجدان، عزت نفس، تقويت حس مشاركت و اعتماد و احترام متقابل در فرد و نهادينه شدن الگوي رفتاري «من دوست دارم ... پس مراقب باشم نسبت به ديگران» در جامعه و سازمان كمك رسانده است.