مطالعه جامعه شناختي انطباق سالمندان با زندگي شهري در شهر تهران

هدف مقاله­ ي حاضر «مطالعه­ ي جامعه ­شناختي سالمندان شهر تهران و ميزان انطباق آنان با زندگي شهري»، است. اين پژوهش با توجه به ماهيت توصيفي - همبستگي مي باشد. جامعـه آماري كليه­ ي سالمندان شهر تهران است كه با توجه به فرمول كوكران حجم نمونه، برابر با 384 نفراست. نمونه آماري در مناطق 2، 5، 6 ،7 و 20 تهران و به روش خوشه­ اي و سپس تصادفي ساده تعيين شدند. در مباني نظري از نظريه‌هاي مرتبط با اين حوزه استفاده شده و در پايان مدل نظري تحقيق، طراحي گرديده است. اين تحقيق با استفاده از روش پيمايشي انجام گرفته است. ابزار گردآوري داده­ ها پرسشنامه بوده و محقق ساخته است. پايايي پرسشنامه توسط آلفاي كرونباخ براي تمامي ابعاد پرسشنامه بالاتر از 0/7 به­ دست آمد كه قابل قبول است. پس از گردآوري داده‌ها، بر‌ اساس آمارهاي توصيفي و استنباطي و با استفاده از نرم افزار spss، داده‌ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته‌اند. نتيجه­ ي فرضيه با آزمون تي تست نشان مي­دهد كه در بعد انساني بين كيفيت زندگي و سرمايه­ ي اجتماعي و در بعد ساختاري وضعيت مسكن، فضاي عمومي، حمل و نقل با ميزان انطباق با زندگي شهري رابطه­ ي معناداري وجود دارد و طبق آزمون رگرسيون و تحليل مسير در بيشترين و قوي‌ترين تأثيرِ بر انطباق سالمندان با زندگي شهري، مي‌توان به ترتيب به تأثير مستقيم متغيرهاي كيفيت زندگي (0/313)، سرمايه اجتماعي(0/215)، مكان­هاي عمومي (0/201)، كيفيت مسكن (0/124) و حمل و نقل (0/097)، اشاره كرد.