عنوان مقاله :
تأثيرات شيب و سرعت تردميل بر فعاليت عضله گاستروكنميوس داخلي در بيماران مبتلا به سكته مغزي مزمن
عنوان به زبان ديگر :
Effects of treadmill grade and speed on medial gastrocnemius muscle activity in chronic stroke patients
پديد آورندگان :
محمدي، رقيه دانشگاه علوم پزشكي سمنان - دانشكده توانبخشي - مركز تحقيقات توانبخشي عضلاني عصبي، سمنان , طالبيان، سعيد دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده توانبخشي ، تهران , علي آبادي، سمانه دانشگاه علوم پزشكي بيرجند - مركز تحقيقات عوامل اجتماعي موثر بر سلامت، بيرجند , يكماه ي هماد، ميرسعيد دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده بهداشت - گروه آمار، تهران , هاديان، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده توانبخشي ، تهران
كليدواژه :
سكته مغزي , الكتروميوگرافي , تست ورزش , راه رفتن , محدوديت حركتي
چكيده فارسي :
هدف: عضلات پلانتارفلكسور نيروي جلوبرنده بدن را در نيمه دوم مرحله ايستايش راه رفتن مهيا مي‌كنند، هر گونه نقص در بازده اين عضلات منجر به نيروي جلوبرنده بدن ناكافي در مرحله push off در بيماران مبتلا به سكته مغزي مزمن مي‌گردد، بنابراين استفاده از استراتژي‌هاي لازم براي بهبود بازده عضلات پلانتارفلكسور حائز اهميت مي‌باشد. اين مطالعه تأثير شيب‌ها و سرعت‌هاي مختلف بر فعاليت الكتروميوگرافي عضله گاستروكنميوس داخلي حين راه رفتن در بيماران مبتلا به سكته مغزي مزمن را بررسي كرده است.
مواد و روش‌ها: 19 بيمار سكته مغزي (13مرد / 6زن: با ميانگين سن: 54/7±37/55 سال و شاخص توده بدني: 52/4±10/29 كيلوگرم بر مترمربع) در سرعت‌هاي مختلف (سرعت انتخابي، سرعت انتخابي +20%، سرعت انتخابي +40%) و شيب‌هاي مثبت مختلف (صفر، سه و شش درجه) روي تردميل راه رفتند و فعاليت الكتروميوگرافي (RMS) عضله گاستروكنميوس داخلي در مرحله push off راه رفتن ثبت گرديد.
يافته‌ها: از مدل خطي مختلط براي آناليز استفاده شد و فعاليت عضله گاستروكنميوس داخلي با افزايش سرعت راه رفتن در سمت مبتلا افزايش پيدا كرد (05/0>p)، هم‌چنين فعاليت اين عضله در سمت غير مبتلا با افزايش شيب تردميل افزايش پيدا نمود (05/0>p)، ولي فعاليت عضله گاستروكنميوس داخلي در سمت مبتلا با افزايش شيب، افزايش پيدا نكرد (05/0p>).
نتيجه‌گيري: به نظر مي‌آيد كه افراد بيمار سكته مغزي مزمن استراتژي‌هاي مختلفي در هر سمت بدن در سرعت‌ها و شيب‌هاي مختلف به‌كار مي‌گيرند
چكيده لاتين :
Introduction: Plantarflexor muscles produce propulsive force in the second half of stance phase; deficient motor output from these muscles would lead to inadequate propulsion at push off phase of gait following stroke. It is important to develop strategies to improve plantarflexor output. This study examined the effects of walking on a treadmill at varying gradients and speeds on medial gastrocnemius (MG) muscle activation in stroke survivors.
Materials and Methods: Nineteen stroke survivors (13M/6F: average age 55.37±7.54 years; body mass index 29.10±4.52kg/m2) participated in the study. Participants walked on a standard treadmill at three different positive inclines (0°, 3°, and 6°) and speeds (self-selected, self-selected+20%, self-selected+40%). The electromyographic activity of MG recorded at push off phase of the gait.
Results: A linear mixed model regression analysis was used to analysis. The paretic MG muscle activity increased at faster speeds irrespective of incline (p<0.05). In contrast, the MG muscle activity increased at higher incline in the non-paretic side (P<0.05), but not in the paretic side (P>0.05).
Conclusion: It would appear that stroke survivors employ distinct muscle activation strategies on the paretic and non-paretic sides in response to different walking speeds and inclines.
