سقراط افلاطون: رابطه خودشناسي با زندگي و مرگ راستين

سقراط در تمام آثار افلاطون جز در رساله قوانين حضور دارد. برخي افلاطون شناسان انديشه ي سقراط تاريخي در آثار دوره اول افلاطون را از انديشه ي سقراط افلاطوني در آثار دوره دوم به بعد جدا مي دانند، امادر نظر برخي ديگر ازجمله ياسپرس، سقراط شخص يگانه اي مجسم مي شودكه خود شناسي مسئله بنيادين زندگي او بوده است.او «خود ما»را روح ياحقيقت انسان معرفي مي كند كه مرگ اصيل وزندگي اصيل درارتباط بااصالت آن معنا مي يابد. سقراط پس ازمحكوم شدن به مرگ باآغوش باز آن راپذيرفت؛ اين پذيرش ناشي بود از نوع نگاه او به مرگ وزندگي. دراين مقاله به روش توصيفي – تحليلي سعي ميشود براساس نوع نگاه سقراط به روح وحقيقت انسان ،مرگ وزندگي راستين از انديشه وعمل او استنباط وتبيين گردد. براساس اين تبيين، مرگ وزندگي آدمي به علاوه فضيلت حكمت كه فضيلت اصلي «خود آدمي»است مرگ آگاهي و زندگي آگاهي است ؛و سعادتمندي آدمي درگرو اينهاست.