بررسي عوامل جامعه شناختي مؤثر در اميد به آينده ي حاشيه نشينان تبريز

هدف مقاله مـذكور «بـررسي عوامل جامعه­ شناختي مـؤثر در اميد به آينده­ي حاشيه ­نشينان تبريز بر اساس معادلات ساختاري» است. عوامل جامعه‌شناختي مانند دين‌داري، حمايت اجتماعي، سرمايه اجتماعي، سرمايه ­ي فرهنگي و محروميت نسبي، از متغيرهاي تأثيرگذار در اميد به آينده است. اميد و اميدواري به‌ سلامت اجتماعي منجر مي­شود. روش مورداستفاده در اين تحقيق، به لحاظ ماهيت علّي معلولي و تحليل مسير بر اساس معادلات ساختاري و تحليل رگرسيون چند متغيره انجام‌ گرفته است و جامعۀ آماري مورد مطالعه، حاشيه­ نشينان تبريز در سال 1396 بودند كه 622 نفر از بين حاشيه ­نشينان بر اساس فرمول كوكران با روش نمونه­ گيري تصادفي خوشه ­اي انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمون اميد به آينده اشنايدر و آزمون هاي محقق ساختۀ دين‌داري بر اساس الگوي گلاك و استارك، سرمايه فرهنگي و اجتماعي بورديو، حمايت اجتماعي كوب و محروميت نسبي تد رابرت گر به‌عنوان ابزار تحقيق مورد استفاده قرار گرفتند. تحليل‌هاي آماري بر اساس معادله­ ي ساختاري و با استفاده از برنامه­ ي Spss و Amos انجام‌ يافته است. نتايج نشان داد ميانگين اميد به آينده در بين حاشيه ­نشينان 39/7 و در سطح زياد سطح زياد ارزيابي‌ شده است. همچنين ميانگين ميزان دين‌داري 43/8 و در سطح متوسط، ميانگين ميزان محروميت نسبي 25/7 و در سطح زياد، ميانگين سرمايه اجتماعي 11/2 و در سطح متوسط، ميانگين سرمايه فرهنگي 10/8 و در سطح متوسط و ميانگين ميزان حمايت اجتماعي 10/2 و در سطح متوسط ارزيابي‌شده است و مقادير رگرسيوني مدل حاكي است كه عوامل جامعه ­شناختي سرمايه­ي اجتماعي به ميزان (0/38)، سرمايه­ ي فرهنگي به ميزان (0/24)، حمايت اجتماعي به ميزان (0/23)، دين‌داري به ميزان (0/20)، محروميت نسبي به ميزان (0/17-) در اميد به آينده­ ي حاشيه­ نشينان تأثير دارد.