بررسي روش هاي توليد نانوسلولز و انواع آن، جهت تقويت ناكامپوزيت هاي پليمري

سلولز درشت مولكولي زيستي با ويژگي بالا تجديد شوندگي، زيست سازگاري و زيست تخريب پذيري است، ضمن آن كه به عنوان فراوان ترين زيست پليمر موجود بر روي كره ي زمين نيز شناخته شده است. در مقايسه با بسياري از انواع نانو ذرات قابل مقايسه، نانوسلولز آسان تر و از منابع ارزان قيمتي به دست مي آيد كه فراواني بالايي دارند. نانوسلولز داراي ضريب لاغري قابل توجه و استحكام ويژه ي بسيار بالايي است، همچنين مقاومت شيميايي و حراتي مطلوبي دارد و نيز زيست سازگاري آن ثابت شده است. ضريب لاغري (نسبت طول به قطر) نانوذرات سلولزي بسته به منبع اوليه مورد استفاده و نيز روش تهيه مي تواند بسيار متفاوت باشد. و اين نسبت گاهاً از حدود 30 تا 150 تغيير مي كند. نانوسلولز به سه روش مكانيكي، شيميائي – مكانيكي و آنزيمي توليد مي شود. نانوسلولزها شامل سلولز ميكروكريستالي، سلولز ميكروفيبريله شده، سلولز نانوفيبريله شده و سلولز نانوكريستالي مي باشند. بنابراين استفاده از نانوسلولز به دليل مزاياي بي شمار شناخته شده اي از قبيل قيمت پايين، قابل دسترس بودن در سراسر جهان، زيست تخريب پذير بودن، سفتي بالا و خواص مكانيكي خوب جهت تقويت ساختار نانوكامپوزيت هاي پليمري مورد توجه محققين بوده و گزارشات متعددي پيرامون آن منتشر شده است. همچنين كامپوزيت هاي تمام سلولزي نگراني هاي زيست محيطي نداشته و در طبيعت به راحتي از بين مي رود و خواص مكانيكي خوبي را نيز از خود نشان ميدهد.

فاقد چكيده مي باشد