تاثير متغير ميانجي (جو اخلاقي) بر رابطه بين رهبري اخلاقي با نوآوري و رفتار اخلاقي كاركنان بانك ملي مشهد

اين پژوهش درصدد است با معرفي مفاهيمي چون رهبري اخلاقي، جو اخلاقي، رفتار اخلاقي، خلاقيت و نوآوري به بررسي رابطه ميان اين مفاهيم و نحوه تاثيرگذاري آنها بپردازد. مساله اصلي اين پژوهش، تاثير رهبري اخلاقي بر نوآوري و رفتار اخلاقي با استفاده از متغيرهاي ميانجي مي باشد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر نحوه گردآوري داده ها مشابه تحقيقات توصيفي- پيمايشي است. جامعه مورد نظر كاركنان بانك ملي مشهد بوده و داده هاي مورد استفاده از 186 نفر از كاركنان بانك ملي جمع آوري شده و جهت تحليل يافته ها و تاييد الگوي پژوهش از الگوسازي معادلات ساختاري بهره گرفته شده است. نتيجه پژوهش گوياي آن است كه رهبري اخلاقي به صورت مثبت و معني داري بر نوآوري و رفتار اخلاقي تاثيرگذار بوده است. همچنين نتيجه تحقيق حاكي از اين است كه گر چه رهبري اخلاقي بر رفتار اخلاقي موثر است اما شدت اين تاثير گذاري از طريق جو اخلاقي بيشتر است. علاوه بر اين، رهبري اخلاقي بر نوآوري موثر است اما شدت اين تاثير گذاري از طريق خلاقيت افزايش نيافته است بلكه از طريق جو اخلاقي افزايش يافته است.