تبيين جايگاه تفكر انتقادي در وظيفه گراييِ معرفتيِ اخلاقِ باور

هدف از پژوهش حاضر تبيين جايگاه تفكر انتقادي در وظيفه گراييِ معرفتيِ اخلاقِ باور مي باشد. براي اين منظور از روش تحليل مفهومي براي تحليل وظيفه-گراييِ معرفتي، تفكر انتقادي و همچنين تبيين جايگاه تفكر انتقادي در وظيفه گراييِ معرفتي استفاده شده است. يافته هاي پژوهش حاضر نشان ميدهد كه به منظور عقلانيت بخشي به باورها و رعايت اخلاقِ باور، بايد دلايل و قرائن لازم و كافي براي باور فراهم آيد(قرينه گرايي). نائل آمدن به اين دلايل و قرائن، مستلزم تحقيق و تفحص درباره ي باور مورد نظر است(وظيفه گراييِ معرفتي). براي انجام تحقيق و بررسي اصولي، بايد قواعدي را تبيين كرد كه با كاربرد آنها فرايند وظيفه گراييِ معرفتي بهنحو احسن صورت پذيرد. تفكر انتقادي متشكل از مهارت هايي است كه هر كدام ميتوانند به عنوان يك قاعده در فرايند تحقيق و بررسي در مورد باور بهكار روند. اين قواعد عبارتند از «قضاوت با معيار روشن و پرهيز از قضاوت عجولانه»، «پرسش گري»، «خود اصلاحي»، «تمييز دليل قوي از دليل ضعيف»، «عدم پيروي از اكثريت و حقيقت جويي»، «تحليل كردن»، «استقصاء»، «بداهت و پرهيز از ابهام»، «اجتناب از جمود و تعصب»، «جامعيت نگري»، «انعطاف پذيري»، «پيگيري ترديدها»، «استماع نظرات مخالف»، «تفكيك باور از صاحب باور»، «بررسي پيش فرضها» كه با ورود به فرايند اخلاقِ باور، مسير وظيفه گرايي معرفتي را قاعده مندانه به پيش خواهد برد.