قتل و سنخ شناسي بخشش (مطالعه موردي گيلان)

هدف اين مقاله، سنخ شناسي بخشش براساس داده هاي مبتني بر استراتژي استقرايي است. در اين استراتژي، از طريق رويكرد تفسيرگرايي ادراك مصاحبه-شوندگان درخصوص بخشش مورد بررسي قرار مي گيرد. در تحقيق حاضر، با روش كيفي و نمونه گيري هدفمند از مصاحبه هاي نيمه سازمان يافته، فردي و گروهي استفاده شده است. براساس منطق اشباع نظري با 27 نفر به صورت فردي و سه نفر بصورت گروهي مصاحبه انجام شد. سپس مصاحبه ها به شيوه ي تحليل مضموني مورد بررسي قرار گرفتند. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه دو سنخ كلي درخصوص بخشش وجود دارد. يكي بخشش معطوف به خود و ديگري بخشش معطوف به ديگران. در نوع اول بخشش گونه هاي مختلفي چون مخالفان بخشش، بخشش جايگزين، موافقان بخشش و بخشش معطوف به نيت وجود دارد. در بخشش معطوف به ديگران نيز مي توان سه سنخ تحت عنوان مخالفان بخشش، بخشش با اكراه، بخشش معطوف به نيت مشاهده كرد. بزه ديدگان در مقابل قتل نزديكان خود مبادرت به حسابگري كيفري مي كنند و فوايد ناشي از بخشش و انتقام را مي سنجند و سپس رفتار مي كنند. برمبناي يافته هاي تحقيق بخشش امري زماني و مكاني است، زيرا تا حدودي به موقعيت افراد به مثابه بزهكار يا بزهديده و زمان بين ارتكاب جرم و مجازات بستگي دارد.