گونه شناسي ساختارهاي فقهي عدالت و ارتباط ساماندار آن با اخلاق صنفي

عدالت با امتياز استخراج معاني فقهي متنوع از آن، يكي از پر اهميت ترين و كاربردي ترين مفاهيم در فقه اماميه است. مهم ترين ديدگاه هاي فقهي مبين ساختار عدالت مشتمل بر: حسن رفتار ظاهري، ملكه راسخ در نفس انساني، ترك ارتكاب حرام، عدم ظهور فسق در اعمال و پايبندي عملي به پايه هاي دين است كه با چالش ها و ثمرات فقهي معتنابهي مواجه است كه تحليل هر يك از آنهابه سه عنصر اساسيِ حسن ظاهر، نحوه عملكرد يا رسوخ ملكه عدالت بر مي گردد. برآيند معاني مذكور و استقراء تام در متون فقه اماميه معنايي نوين از عدالت موسوم به «قدر متيقن» عدالت را به ذهن متبادر مي سازد كه پاسخگوي چالش هاي دروني و بيروني اقوال فقهاء خواهد بود. تحليل و پاسخ هر يك در مقاله حاضر به تفصيل تبيين شده است.