ويژگيهاي زندگي مطلوب در روانشناسي مثبت و مقايسه آن با زندگي مطلوب در منابع اسلامي

هدف از انجام اين پژوهش، بررسي ويژگيهاي زندگي مطلوب از ديدگاه روانشناسي و اسلام و مقايسه بين آنهاست كه با روش توصيفي- تحليلي صورت گرفته است. زندگي مطلوب از ديدگاه روانشناسان مثبت، از دو ديدگاه كلي لذتگرا و سعادتگرا مورد بررسي قرار گرفته است. امروزه روانشناسي مثبت، رويكردي سعادت گرا به زندگي مطلوب داشته و بر منش و فضيلت هاي فردي تاكيد كردهاند و مراحلي را براي تحقق زندگي مطلوب برشمردهاند. افرادي كه به تمام مراحل زندگي مطلوب، نائل شوند به خود شكوفايي رسيدهاند. آنچه براي طي كردن مراحل مختلف زندگي مطلوب لازم است، استفاده از كاركرد بهينه و بهره گيري از تمام استعدادها در جهت شكوفايي و دستيابي به تواناييهاي بالقوه افراد ميباشد. زندگي مطلوب از ديدگاه اسلام، در گسترهاي وسيعتر از آنچه در روانشناسي مثبت وجود دارد، طرح شده است؛ در ديدگاه اسلام، زندگي انسان داراي دو سطح دنيوي و اخروي است كه ارتباط تنگاتنگي هم با يكديگر دارند. زندگي مطلوب در منابع اسلامي، بر محور سعادت شكل ميگيرد و افراد به هر اندازه كه از اسباب سعادت بهرمند باشند، به همان ميزان از زندگي مطلوب دنيوي و اخروي برخوردار خواهند بود. البته تحقق كامل اسباب سعادت دنيوي و عوامل زمينه ساز زندگي مطلوب اخروي، در دوره اي خاص از زندگي بشر- به خاطر تحولات عميقي كه در اين دوره اتفاق ميافتد- امكان دارد كه از آن به دوره ظهور امام زمان (عج) ياد ميشود.