بررسي ساختارِ جمله حاليه در ترجمه‌هاي فارسي قرآن (ترجمه‌هاي الهيِ قمشه‌اي، آيتي، بروجردي و انصاريان)

Structural Study of the Arabic Adverbial Clause in the Twenty Eighth part of the Quran Based on the Translations of Ayati, Qumshehie, Ansariyan and Brujerdi

ترجمه قرآن به عنوان كتاب مقدس، هميشه، توجه مسلمانان را به خود جلب كرده است و مترجمان زيادي سعي در ارائه ترجمه‌اي زيبا و مناسب و در عين حال ادبي و متناسب با ساختار زبان فارسي، داشته‌اند كه گاه موفق بوده‌اند و گاه نيز توفيق چنداني به دست نياورده‌اند. اين بحث با رويكردي تحليلي ـ تطبيقي ساختار جمله حاليه را در چهار ترجمه آيتي، قمشه‌اي، انصاريان و بروجردي، بررسي كرده است، و با بررسي ساختاري و معادل‌يابي واژگاني و تحليل آن‌ها بر اساس اصول نحو عربي و شيوايي ترجمه مقصد و مقايسه و تطبيق هر كدام در هر چهار ترجمه، به اين نتيجه دست يافته كه هر كدام از اين ترجمه‌ها داراي مشكلاتي هستند و در تطبيق با ساختار زبان فارسي و معادل‌يابي واژگاني و گاه در تشيخص حال بودن برخي جمله‌ها و به تبع آن در ترجمه آن‌ها، دچار اشتباه شده‌اند كه اين امر منجر به نامأنوس شدن ترجمه و نارسايي آن در انتقال معنا و مضمون مورد نظر جمله مبدأ شده است.

The translation of the Quran as the Muslims' sacred book has always been in the spotlight and many translators have tried to present a beautiful, appropriate, literal and in harmony with Persian language structures. However, there are few translations which include such features. The present study using an analytical comparative study tries to analyze the four Farsi translations of Ayati, Qumsheie, Ansariyan and Brujerdi and to investigate Farsi equivalences of the Adverbial structures used in the Quran as reflected in these four translations. According to the findings of this study, it was clarified that all these four translations include some defects and deficiencies and sometimes they have had problems in identifying the adverbial structures used in the Quran and as a result have wrongly translated the structure. Such problems have caused a bizarre translation or failure in conveying the proper meaning.