ضرورت تحول در عيوب موجب فسخ نكاح به دليل ملزومات حقوقي و اخلاقي خانواده و پديده هاي جديد عصري

فسخ عقد به دليل وجود عيوب موجب فسخ در يكي از زوجين و طلاق از اسباب انحلال عقد نكاح به حساب مي آيند با اين تفاوت كه مطابق قانون مدني ايران حق طلاق اختصاص به مرد دارد ولي هر يك از زوجين ميتوانند به استناد وجود عيب از حق فسخ نكاح استفاده كنند. قانون مدني نيز به پيروي از نظر مشهور در فقه شيعه در مواد 1122 تا 1132 به ذكر پاره اي از عيوب پرداخته و وجود هر يك از آنها را در يكي از زوجين سبب حق فسخ طرف مقابل دانسته است. كه برخي از عيوب مانند؛ جنون ميان زن و مرد مشترك است و برخي ديگر از عيوب نيز به عنوان عيوب اختصاصي معرفي شده است، عنن، خصاء و جب از عيوب مختص مردان به شمار مي آيد و جذام و برص، زمين گيري، نابينايي از هر دو چشم، قرن و افضاء هم از عيوب مختص زنان طبق مواد 1121 و 1123 ق. م تلقي مي شود. از آنجا كه يكي از اسبابي كه موجب حق فسخ عقد نكاح مي شود وجود برخي از عيوب در زوجين است و چنانچه اكثريت فقها و مذاهب اسلامي به آن معتقدند و نصوص قانون مدني نيز بر آن دلالت دارند هر يك از زن و شوهر مي توانند از اين حق برخوردار باشند و هرگز نمي‌توان مرد يا زن را از اين حق محروم ساخت زيرا هدف از اعطاي اين حق به زوجين، دادن فرصت به آنها براي دفع ضرر از خودشان است كه طرفين در اين دفع با هم برابر هستند هر چند فقها و نصوص قانون مدني دايره اين بيماري ها را تنگ كرده و اين عيوب را به چند عيب خاص محصور كرده‌اند لذا با مطالعه عميق و جامع نگر در وضعيت موجود جامعه و بروز انواع بيماري ها و نواقص حادث شده ناشي از آنها و در عين حال توسعه علوم پزشكي و امكان مداواي يك سري از بيماري‌ها كه قبلاً امكان بهبودي آنها وجود نداشت و در عين حال از موارد مصرحه در فسخ نكاح براي زوج يا زوجه تلقي مي شود و طرح سؤالاتي از سوي صاحب نظران و انديشمندان فقهي و حقوقي ضرورت بررسي و طرح نظريه هاي جديد را لازم مي‌نمايد در اينكه آيا براي زوجين در غير از عيوب منصوصه حق فسخ وجود دارد يا خير.