نحوه تعامل علامه حلّي با روايات فقهي فرقه فطحيه و واقفه

بدون عنوان

فطحيه ، باورمندان به امامت عبداللّه بن جعفر فرزند امام صادق و واقفه ، توقّف كنندگان بر امامت امام موسي كاظم مي باشند. تحقيق حاضر پس از معرفي اجمالي اين دو فرقه ، به بررسي نحوه تعامل علّامه حلّي فقيه نامدار دوازده امامي، با روايات فقهي ايشان مي پردازد. در اين راستا، آشكار مي شود كه علّامه ، به شيوه اي يكسان با روايات فقهي فرقه هاي انحرافي مواجه نشده است بلكه اگر محتواي روايت با ديدگاه فقهي مقبول او سازگاري نداشته است، بر فساد مذهب راوي، انگشت نهاده و بر سند روايت طعن زده است اما اگر محتواي روايت با ديدگاه فقهي او سازگار بوده ، فساد مذهب راوي را در خور اعتنا ندانسته و بر وثاقت و راستگويي راوي در مقام نقل روايت تكيه كرده است. بدينسان، طعن علّامه حلّي به روايات فقهي فرقه هاي انحرافي به عدم مطابقت محتواي آن روايات با ديدگاه فقهي مقبول او باز مي گردد و انگشت نهادن بر فساد مذهب راوي، يكي از توجيهات كنار نهادن روايات مخالف شده است.

not abstract