ساختار موسيقايي مناجات امام علي (ع) در مسجد كوفه

بدون عنوان

موسيقي يكي از عناصر تحليل ساختاري آثار ادبي است كه نقش بسزايي در بيان و انتقال مفاهيم ايفا مي‌كند و به سخن تعالي مي‌بخشد. ادعيه و مناجات‌هاي ائمه(ع) بيانگر توحيد و توجه انسان‌ها به ساحت مقدس ربوبي است كه لحن زيبا و موسيقي دلنشين آن‌ها، از مهم‌ترين عوامل القاء و انتقال اين مفاهيم در خوانندگان آن است. يكي از اين آثار پرمايه، مناجات امام علي(ع) در مسجد كوفه است كه لحن عارفانه و زبان شيواي آن با مضامين والا و معارف عالي همراه است. هدف پژوهش حاضر، تحليل و ارزيابي عوامل موسيقايي مناجات امام علي(ع) است تا از اين رهگذر ميزان تأثيرگذاري آواها در انتقال مفاهيم آن به مخاطب تبيين گردد. بر اين اساس با تكيه بر روش توصيفي-تحليلي به بررسي شناسه‌هاي موسيقايي مناجات چون، توازن هجايي، تكرار، سجع و تضاد مي‌پردازيم. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه آواي قيامت و حقيقت رستاخيز در قسمت نخست مناجات، با به كارگيري متناسب هجاي بلند و كوتاه، تكرار و سجع برخاسته از واژگان، در گوش آدمي طنين مي‌اندازد. چنانكه بسامد بيشتر هجاي بلند، ذوق سليم در انتخاب واژگان متضاد، تكرار واژگان و سجع متوازن در بخش دوم مناجات كه تضرع حضرت به درگاه ربوبي است، در قوت‌بخشي موسيقي آن مؤثر افتاده است.

not abstract