رابطه‌ي بين فرسودگي شغلي و عملكرد شغلي پرستاران باليني شاغل در بيمارستان شهيد رجايي شيراز (تروما) در سال 1394

The relationship between job burnout and job performance of clinical nurses in Shiraz Shahid Rajaei hospital (thruma) in 2016

زمينه و هدف: پرستاري يكي از مشاغل حساس جامعه است و پرستاران قسمت مهمي از زندگي خود را در ارتباط تنگاتنگ و نزديك با افراد و بيماران مي‌گذرانند. عملكرد شغلي بهينه ضامن سلامتي و بهبود بسياري از بيماران و افراد جامعه است، لذا شناسايي عوامل موثر بر عملكرد پرستاران و سعي در ارتقا و بهبود اين عوامل از اهميت به سزايي برخوردار است. اين مطالعه با هدف تعيين همبستگي فرسودگي شغلي و عملكرد شغلي پرستاران باليني انجام ‌شده است. روش بررسي: مطالعه ي حاضر از نوع مطالعات همبستگي است كه به روش مقطعي انجام‌ شده و جامعه ي پژوهشي آن كليه ي پرستاران بيمارستان شهيد رجائي شهر شيراز مي باشند. 150 نفر از پرستاران به روش سرشماري و بر اساس معيارهاي ورود وارد مطالعه شدند. براي جمع آوري داده ها از سه پرسشنامه ي مشخصات دموگرافيك، فرسودگي شغلي ماسلاچ و عملكرد شغلي پاتر سون استفاده گرديد. روايي و پايايي (0/90) و (0/84) هر دو ابزار در مطالعات مشابه در كشور مورد تأييد قرار گرفته بود. داده‌ها با نرم‌افزار آماري SPSS و با استفاده از آزمون هاي آماري تي مستقل و ضريب همبستگي پيرسون تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: يافته ها فراواني و شدت فرسودگي شغلي را به ترتيب با ميانگين 1/55±21/37، 0/29±22/3 و عملكرد شغلي پرستاران را با ميانگين 7/15±45/86 نشان داد. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين فرسودگي شغلي و عملكرد شغلي پرستاران رابطه ي منفي و معني داري وجود دارد (0/001≥P، 0/52- =r). نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه بين فرسودگي شغلي و عملكرد شغلي پرستاران ارتباط معني‌دار منفي و مستقيم وجود دارد و از آنجايي‌ كه فرسودگي شغلي بالا مي‌تواند منجر به كاهش عملكرد شغلي شود، لذا توصيه مي‌شود با تعديل عوامل ايجادكننده فرسودگي شغلي سعي در ارتقاء عملكرد شغلي آنان و درنهايت باعث افزايش كيفيت مراقبت‌هاي پرستاري و رضايتمندي بيماران شد.

Background and aims: Nursing is one the critical job in society and nurses pass an important part of their life in close relation with people and patients and optimal job operation guarantees health and improving many patients and people of society. So, identifying the effective factors on performance of nurses and trying to promote and improve them is so important. This study has been aimed to determine the interrelationship of job burnout and job performance of clinical nurses. Methods: The current study is interrelation study type which is performed by sectional method and the research society is all the nurses of Shiraz Shahid Rajaei hospital. 150 persons of the nurses were entered to the study by method of head counting and according to the criterions of entry. In order to collect data, three questioners of Demographic characteristics, Maslach Burnout Inventory and Paterson Job Performance were used. Validity and reliability (0.90) and (0.84) of the two tools were confirmed in the similar studies in the country. The data were analyzed by SPSS statistical software and by using statistical independent T-test and Pearson’s correlation coefficient. Results: The findings show the frequency and intensity of job burnout respectively, with average of 21.37±1.55, 22.3±0.29 and job performance of nurses with average of 45.86±7.15. The results of Pearson’s correlation coefficient show that there is a negative and significant relation between job burnout and job performance of nurses (r=-0.52, P≤0.001). Conclusion: The results of this study show that there is a negatively significant and direct relationship between job burnout and job performance of nurses and as high rate of job burnout can lead to a reduction in job performance. So, it is recommended to improve their job performance and increase the patients’ satisfaction and finally enhance nursing care by adjusting the causes of job burnout.