مقايسه اثربخشي درمان دارويي و غيردارويي بر كنترل شب ادراري اوليه كودكان سن مدرسه

Comparison of the effectiveness of medicinal and non-medicinal therapy on the control of primary nocturnal enuresis of school-age children

زمينه و هدف: شب ‌ادراري يكي از اختلالات شايع و مشكل‌ساز است. تشخيص شب‌ ادراري زماني داده مي‌شود كه دفع ادرار 2 بار در هفته، براي حداقل 3 ماه متوالي رخ دهد. اين مطالعه به‌منظور بررسي مقايسه اثربخشي درمان دارويي و غير‌دارويي بر كنترل شب ‌ادراري اوليه كودكان سن مدرسه انجام شد. روش بررسي: پژوهش حاضر، مطالعه‌اي از نوع كار‌آزمايي باليني به‌صورت يك‌سو كور مي‌باشد كه بر‌روي 64 نفر از كودكان مبتلا به شب‌ ادراري سن مدرسه (12-6 سال) مراجعه‌كننده به كلينيك تخصصي ارولوژي كودكان بيمارستان گلستان/ دانشگاه علوم پزشكي جندي ‌شاپور اهواز انجام گرفت. كودكان به‌طور تصادفي بلوكي در دو گروه درمان دارويي (32 نفر) و درمان غير‌دارويي (32 نفر) تقسيم شدند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك، چك‌ليست و دفترچه يادداشت روزانه بود. گروه درمان دارويي به مدت 3 ماه تحت درمان با قرص دسموپرسين زير نظر پزشك قرار گرفتند و براي گروه درمان غير‌دارويي نيز 2 جلسه آموزش گروهي توسط پژوهشگر صورت گرفت و به مدت 3 ماه تحت پيگيري تلفني انجام شد. جهت تجزيه‌و‌تحليل داده‌ها از روش‌هاي آمار توصيفي و استنباطي (مجذور كاي، تي‌مستقل) همچنين از نرم‌افزار SPSS استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه در حين مداخله (يك ماه و دو ماه)، اختلاف آماري معني‌داري ازنظر ميزان بهبودي بين دو گروه درمان دارويي و غير‌دارويي وجود داشت (به ترتيب 0/001=P و 0/005=P) و ميزان بهبودي در گروه درمان دارويي نسبت به گروه درمان غير‌دارويي افزايش بيشتري داشت. در حين مداخله (3 ماه) اختلاف آماري معني‌داري ازنظر ميزان بهبودي مشاهده نشد (0/112=P). ليكن در مرحله بعد از مداخله بين دو گروه درمان دارويي و غير‌دارويي اختلاف آماري معني‌داري مشاهده گرديد (0/009=P) و ميزان بهبودي در گروه درمان غير‌دارويي افزايش داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به تأثير مدت‌‌زمان بر نتايج پژوهش حاضر، اثربخشي درمان غير‌دارويي بيشتر از درمان دارويي بوده است؛ بنابراين توصيه مي‌گردد، درمان غير‌دارويي جهت تأثيرگذاري بر كنترل شب‌ ادراري كودكان مبتلا، در مدت‌‌زمان بيشتر و با پيگيري‌هاي مداوم صورت گيرد.

Background and aims: Enuresis is one of the most common disorders and problematic. Diagnosis of enuresis occurs when the urine is given 2 times in a week, for at least 3 consecutive months. This study was performed to compare the effectiveness of medicinal and non-medicinal therapy to control primary nocturnal enuresis of school-age children. Methods: This study is the one blind clinical trial which has been done on 64 children suffering from enuresis in the 6-12-year-old children in school-age reffered to the Urology Specialized Clinic in Golestan hospital, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences. Children were divided parochial randomized in two groups of medicinal therapy (n=32) and non-medicinal therapy (n=32). Data collection tools include demographic questionnaire, diary note and check list. The data analysis was used from descriptive and inferential statistical tests(T-test and K2) and SPSS software. Results: The results of the present study showed that the level of improvement during intervention (one and two months) had a statistically significant difference between two groups, pharmacological and non-medicinal treatment groups (P=0.001, P=0.005), respectively. Recovery level in the group of medicinal therapy was higher than the non-medicinal treatment one. After three months from the start intervention stage, statistically significant difference was not observed between two groups (P=0.112); But in the stage of one month after the end of intervention, statistically significant difference was observed between the two groups of medicinal and non-medicinal treatment and the rate of improvement was higher in the non-medicinal al therapy (P=0.009). Conclusion: Due to the effect of duration on the results of the present study, effectiveness of non-medicinal therapy has been more than medicinal therapy. So, it is recommended, non-medicinal therapy in order to effect on the enuresis control of children to be performed in the longer term and continuous follow-up.