نقد و تحليل پيوند شگرد و درون‌ مايه در مجموعه‌ داستانِ تمام زمستان مرا گرم كن

نويسندگان براي بيان و انتقال دغدغه‌ها و انديشه‌هاي خود، علاوه بر انتخاب موضوع منطبق با درون‌مايه، شگردهاي متفاوتي مبتني بر سبك و سليقۀ خاصّ خود برمي‌گزينند. در اين مقاله، به تبيين ميزان و چگونگي پيوند درون‌مايه و لايه‌هاي معنايي چندگانۀ متن با ويژگي‌هاي شگرد روايي چهار داستان نخست مجموعه‌داستانِ تمام زمستان مرا گرم كن از علي خدايي پرداخته‌ايم. هدف ما، در عين تبيين جنبه‌هاي مثبت نويسندگي، نقد و تحليل مواردي است كه نويسنده براي تعالي داستان‌نويسي، بايد بدان توجّه بيشتري مبذول كند. دستاورد اين مقاله نشان مي‌دهد نحوة بيان و كاربرد فضا، مكان، زمان، شيوة روايت داستان و شخصيّت‌ها در تمام داستان‌ها دقيق و موفّق بوده است. انتخاب راوي براي تبيين و عرضة درون‌مايه در داستان‌هاي «تمام زمستان مرا گرم كن»، «عصرهاي يكشنبه» و «مكالمه» حساب‌شده صورت گرفته است، امّا در داستان «فانفار»، پي‌رنگ عاشقانة داستان با راوي سوم شخص بيروني تناسب ندارد. اين داستان نتوانسته است زبان و بياني متناسب با پي‌رنگ عاشقانة خود بيابد. نويسنده در داستان مكالمه، عوارض گفت‌وگونكردن را نشان داده است؛ بدين معني كه گفت‌وگو ارتباطي دو طرفه است؛ گفت‌وگو، فقط گفتن نيست و بايد به «شنيدن» نيز به اندازة «گفتن» توجّه داشت. داستانِ موازيِ داستان اصلي در داستان تمام زمستان مرا گرم كن، با عنوان و درون‌ماية داستان هماهنگ است. فضا و مكان داستان و به‌هم‌آميختگي زمانِ خواب و بيداري و تداخل ساعت‌ها نيز با درون‌مايه تناسب دارد.