نقد و تحليل محتوايي مقالات مجلة ادب فارسي دانشگاه تهران از منظر علم‌سنجي

امروزه واژۀ توليد علم در ادبيّات كشور ما جايگاه خاصّي پيدا كرده و ذهن مسئولان و برنامه‌ريزان امور علمي و پژوهشي را به خود معطوف داشته است. يكي از اين بخش‌ها كه شايسته است موردبررسي موشكافانه قرارگيرد، توليد مقالات علمي– پژوهشي در مجلّات معتبر علمي است. بدين­ منظور، مقالۀ حاضر به تجزيه و تحليل داده‌هاي آماري برگرفته از وبگاه مجلة ادب فارسي دانشگاه تهران با هدف بررسي آماري و تحليلي تعداد نويسندگان مقالات، مدارك نويسندگان، مراكز و مؤسّسات فعّال در مجلّه، ميزان همكاري بين نويسندگان و ...، در مجلۀ مذكور پرداخته است. در اين ميان نتايج زير به­دست­آمده است: 60 مقاله به‌صورت انفرادي و 97 مقاله نيز به‌صورت مشترك نگاشته شده است كه 63 مقاله از مقالات مشترك به‌صورت هم‌دانشگاهي و 34 مقاله به‌صورت غيرهم‌دانشگاهي بوده است. علي‌محمد مؤذني و 7 نويسندة ديگر با 4 مقاله پرتوليدترين نويسندگان بوده‌اند. تحليل متون، ادبيّات داستاني و عرفان و تصوّف بخش اعظمي از موضوع مقالات را به خود اختصاص داده است. 28 مقاله را اعضاي هيئت­ تحريريه نگاشته شده كه ميانگين 40/10 را شامل مي‌شود كه مقبول است. در مجموع به 4039 منبع استناد شده كه ميانگين مورداستفاده براي هر مقاله 72/25 درصد است كه ميانگين مقبولي است؛ نيز ميانگين سال انتشار 2274 منبع، يعني 30/56 درصد از آنها بيشتر از 14 سال است. دانشگاه تهران و خوارزمي با 115 نويسنده، مجموعاً 75/42 درصد تعداد كل نويسندگان را به خود اختصاص داده‌اند كه از نقاط ضعف مجلّه به ­شمار مي­ آيد. سه نفر از هيئت تحريريه جزو پرتوليدترين نويسندگان هستند.