رابطه كاركردهاي منابع انساني عملكرد بالا و عملكرد نوآوري با ميانجي گري ظرفيت جذب دانش

پژوهش جاري با هدف آزمون نقش ميانجي گري ظرفيت جذب دانش به‌عنوان دو مكانيزم تشخيص و انتقال جريان دانش بيروني بر دستيابي نوآوري در رابطه ميان كاركردهاي منابع انساني عملكرد بالا و عملكرد نوآوري در سازمان‌هاي فناوري بالا مي‌باشد. بدين جهت فرض بر اين گرديد كه كاركردهاي منابع انساني عملكرد بالا تاثير مثبتي بر عملكرد نوآوري از طريق دو مولفه ظرفيت جذب دانش_ظرفيت جذب ادراك شده و ظرفيت جذب بالقوه_ دارد. پژوهش حاضر از لحاظ نوع روش پژوهش توصيفي_همبستگي و از نظر هدف كاربردي بوده و ابزار اصلي جمع آوري داده ها پرسشنامه بوده و به منظور بررسي فرضيه فوق نمونه اي مشتمل بر تعداد 91 نمونه از ميان سازمان‌هاي داراي فناوري بالا شامل سازمان‌هاي توليد دارو، فرآوردهاي بيوفناوري پذيرفته شده در سازمان بورس اوراق بهادار به روش تصادفي ساده انتخاب گرديدند، يافته هاي پژوهش رابطه معنادار ميان كاركردهاي منابع انساني عملكرد بالا و همچنين ظرفيت جذب دانش با عملكرد نوآوري را نشان داده و همچنين نقش تعديل كننده ظرفيت جذب دانش در ارتباط با كاركردهاي منابع انساني عملكرد بالا و عملكرد نوآوري نيز تائيد گرديد و در خاتمه محدوديت ها و پيشنهاداتي جهت پژوهشگران آتي ارائه گرديده است.