نقشِ مديريت دانش در تدوين برنامه‌هاي توسعه ملي (مطالعه موردي: برنامه پنجم توسعه جمهوري اسلامي ايران)

سازمان‌ها ديگر سرمايه اصلي را در دارايي‌هاي مالي و فيزيكي نمي‌دانند بلكه آن را در سرمايه انساني،‌ فكري و دانشي خود يافته‌اند. اهميت دانش و به تَبع آن مديريت دانش در توسعه و پيشرفتِ سازمان و كشور و به عنوان مزيت رقابتي پايدار و سرمايه‌اي تمام ناشدني غيرقابل انكار است. از طرفي ارتقاي كيفيت و سازماندهي بهينه در تدوين برنامه‌هاي توسعه ملي، كشور را به سَمت و سوي توسعه و پيشرفت سوق مي‌دهد. اين پژوهش كاربردي، پيمايشي و كَمي با استفاده از پرسشنامه؛ با هدفِ بررسي رابطه بين مديريت دانش و تدوين برنامه‌هاي توسعه ملي و با تمركز بر برنامه پنج‌ساله پنجم توسعه كه در معاونت برنامه‌ريزي و نظارت راهبردي رئيس جمهور(سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كنوني) تهيه شده، مي‌باشد. روايي پرسشنامه از روش تِرستون بوده و مقدار آلفاي كرنباخ براي سنجش پايايي آن 909/0 حاصل شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه با استفاده از آزمون اِسپيرمَن، مديريت دانش با كيفيت و سازماندهي برنامه توسعه ملي داراي همبستگي مثبت به ميزان 613/0 مي‌باشد و مولفه‌ي «بكارگيري دانش» در «مديريت دانش» بيشترين همبستگي را در «تدوين برنامه توسعه ملي» به ميزان 778/0+ دارد. از طرفي مولفه «تهيه اسناد پشتيبان برنامه» در «تدوين برنامه توسعه ملي» بيشترين همبستگي را با «مديريت دانش» به ميزان 628/0+ دارا مي‌باشد.