واكاوي سياست‌هاي حاكم بر كميته امداد امام در رفع محروميت در انديشه امام خميني(ره)

سياست‌ها چارچوب‌هاي منطقي هستند كه چگونگي تصميم‌گيري‌ها را معين مي‌كنند و به‌عنوان راهنما يا چارچوب تفكر در تصميم‌گيري بكار مي‌روند. مقاله حاضر با رويكرد مبتني بر ﺗﻔﻜﺮ نهادي– ارزشي جمهوري اسلامي ايران و انديشه‌ بنيان‌گذار آن، به دنبال واكاوي سياست‌هاي حاكم بر كميته امداد امام در انديشه و آثار امام خميني (رحمت‌الله عليه) است. بررسي آثار امام راحل نشان مي‌دهد ايشان از ابتداي نهضت اسلامي و پس از برپايي نظام جمهوري اسلامي بر پايه شناخت عيني از وضعيت جامعه ايراني نسبت به موضوع فقر و محروميت اهتمام ويژه‌اي داشته‌اند و بر همين اساس اقدام‌ به تأسيس نهادهاي خاص رسيدگي به محرومان ازجمله كميته امداد نمودند كه در حال حاضر بزرگ‌ترين نهاد حمايتي كشور محسوب مي‌گردد. باوجود اهميت اين امر تاكنون بررسي روش‌مند براي استخراج سياست‌هاي مدنظر بنيان‌گذار جمهوري اسلامي ايران در اين عرصه صورت نگرفته است و عمده تلاش‌هاي علمي به گردآوري گزاره‌هاي مربوط به اين موضوع در اين آثار ختم شده است. در تحقيق حاضر محقق با رويكرد كيفي ضمن مطالعه تمام‌شمار آثار ايشان و بهره‌گيري از روش‌ كيفي نظريه‌پردازي داده‌بنياد و استفاده از نرم‌افزار تحليل كيفي MAXQDA براي كدگذاري داده‌ها، كوشيده است سياست‌هاي حاكم بر فعاليت كميته امداد امام از منظر امام خميني(رحمت‌الله عليه) را استخراج نمايد تا علاوه بر بازشناسي انديشه‌هاي ايشان، چهارچوب‌هاي مناسب براي برنامه‌ريزي و هدايت اين نهاد انقلابي ارائه نمايد.