آسيب‌شناسي طرح‌هاي ملي توسعه اشتغال

آسيب‌شناسي، اقدامي مهم براي واكاوي طرح‌هاي توسعه اشتغال اجراشده در كشور است. اين كار، درس‌آموزي ملي به‌منظور اتخاذ جهت‌گيري مناسب و ارتقاي بهره‌وري نظام سياست‌گذاري در اين حوزه را سبب مي‌شود. هدف اين تحقيق، شناسايي مؤلفه‌هاي راهبردي ايجاد آسيب و تعيين سهم و نقش آن‌ها در تجربيات اجراي طرح‌هاي توسعه اشتغال است. تحقيق به جهت هدف كاربردي و به جهت روش كيفي و پيمايشي است. استخراج آسيب‌هاي هر يك از طرح‌ها با مطالعات كتابخانه‌اي و مصاحبه با 28 نفر از خبرگان و استخراج كدهاي باز، محوري و انتخابي، با كاربست نظريه مبنايي انجام شده است. بر اين اساس 26 مفهوم، 10 زيرمولفه و 4 مؤلفه راهبردي آسيب‌زا شناسايي‌شده است. تعيين اهميت عناصر شناسايي‌شده به‌واسطه ماهيت كيفي آن‌ها با مراجعه به خبرگان و انجام دلفي فازي انجام شده است. بر اساس نتايج تحقيق، «آسيبهاي شناختي»، «آسيب‌هاي فرصت اشتغال پذيري»، «آسيب‌هاي رفتاري» و «آسيب‌هاي انگيزشي» بيشترين تأثير را در بروز آسيب در نظام سياست‌گذاري و اجرايي طرح‌هاي توسعه اشتغال داشته‌اند. تحقيق در نهايت مجموعه‌اي از پيشنهادها با محوريت ثبات سياست‌گذاري به‌جاي اجراي طرح‌هاي متعدد و مقطعي توسعه اشتغال، با تدوين راهبرد كلان توسعه اشتغال مبتني بر آمايش سرزمين و استفاده از رويكردهاي سه‌جانبه گرايي و مشاركتي را مطرح مي‌نمايد.