بررسي آثار و كاركردهاي تعامل فرايندهاي مديريت دانش و فرهنگ‌سازماني بر وضعيت عوامل ارتقاء دهنده عملكرد سازمان(نتايج يك پژوهش كاربردي)

در تشريح عمومي هر سازماني مي‌توان را از دو زاويه فني و اجتماعي به آن نگريست. تاكنون تحقيقات متعددي براي تحليل عملكرد سازمان از منظر اين دو زاويه توسط محققين انجام شده است. در اين ميان سهم عوامل اجتماعي در بررسي چرايي‌هاي عملكرد سازمان بسيار موردتوجه بوده است. با اين مقدمه در اين مقاله تلاش شده است با انتخاب متغير «فرهنگ‌سازماني» و متغير «فرايندهاي مديريت دانش»، تأثير تقابلي آن‌ها چه به‌صورت مستقيم و چه به‌صورت غيرمستقيم بر متغير وابسته تحقيق يعني «عوامل ارتقاء دهنده عملكرد» مورد بررسي و كنكاش علمي قرار گيرد. چرا كه اعتقاد بر اين است كه چرايي سطح عملكرد سازمان صرفاً از طريق مطالعه و آسيب‌شناسي عوامل مستقيم تعيين‌كننده عملكرد نمي‌تواند رويكرد مناسبي براي بهبود عملكرد سازمان باشد. نتيجه حاصل از انجام اين مطالعه صحه‌گذاري بر نقش فرايندهاي مديريت دانش به‌عنوان متغير مستقل و نقش متغير ميانجي براي فرهنگ‌سازماني در تعامل با متغير عوامل ارتقاء دهنده عملكرد به‌عنوان متغير وابسته مي‌باشد. همچنين پس از انجام محاسبات آماري زيرمولفه هاي به‌كارگيري دانش، فرهنگ نوآورانه و شاخص انطباق‌پذيري از وضعيت نامناسبي برخوردار بودند. در اين تحقيق از روش‌هاي آمار توصيفي و آمار استنباطي استفاده شده است.