چگونه اخلاق پزشكي به ارائه هر دو فلسفه اخلاقي و سياسي مي‌پردازد؟

چهار اصل اخلاق پزشكي: استقلال، عدالت، غير تبه كار بودن و لطف مي‌توانند به عنوان اساسي براي احترام به حقوق بشر تفسير شوند. با اين وجود، زندگي انسان به صورت چند بعدي قابل درك است. درست مانند روانشناسي عاميانه، اخلاق پزشكي نيز داراي جنبه‌هاي فيزيكي، اجتماعي، ذهني و متافيزيكي/ معنوي طبيعي انسان مي‌باشد. اين چهار مقوله يك چهارچوب بسيار مفيد تجزيه و تحليل مناسب براي زمينه‌هاي بزرگتر فلسفه اخلاقي و سياسي مي‌باشند. همچنين اين چهار اصل اخلاق پزشكي با چهار مفهوم برابري كه از چهار سيستم مختلف اخلاقي حقوقي از تمدن غرب مشتق شده‌اند و داراي پايه‌هاي جداگانه خود در دين (canon law)، طبيعت (قانون رومي ‌يا Roman law)، اجتماع (English Common law) و فرد (نظريه قرارداد اجتماعي Social Contract Theory) هستند. بنابراين، يك رابطه ميان مفهوم احترام قائل شدن براي كرامت شخصي و انسانيت مشتركمان در اخلاق پزشكي و مفهوم برابري در سنت سياسي ليبرال غربي وجود دارد. اخلاق پزشكي نسبت به مقولات اخلاقي برخي انسجام‌ها را به ارمغان آورده است. همچنين آنها يك منبع فلسفه اخلاقي كاربردي هستند كه مي‌توانند به ايجاد يك فهم بين فرهنگي و گفتگو ميان آنها كمك كنند. دست كم، اخلاق پزشكي ظرفيت فراهم آوردن يك منبع متعادل سازگاري در جامعه جهاني كثرت گراي فاقد بيگانگي و يا اجبار را دارد.