كاربرد quot;نظريه كوانتوم quot; در تحليل سياسي

در سالهاي اخير برداشت جديدي از شناخت در عرصه علم مطرح شده كه از فرآيند‌هاي فيزيك معاصر يا quot;مكانيك كوانتومي quot; الهام مي‌گيرد. در اين نظريه نوعي وحدت و يگانگي بين مشاهده‌گر وطبيعت يعني ميان انسان وجهان وجود دارد وفعاليت‌هاي ذهن را با سيستم‌هاي كوانتومي مقايسه مي‌كند. بر خلاف نظريه فيزيك كلاسيك كه در آن پديده‌ها واشيا منفرد و محصور درخود و جدا وبي ارتباط با هم جلوه مي‌كنند در سطح كوانتومي با كليتي غير قابل تقسيم روبه رو هستيم كه عناصر آن جدايي ناپذير و در ارتباط با هم هستند. نتيجه اين وحدت يكي شدن واقعيت‌هاي عيني وذهني يا دست‌يابي به بينشي كه درون وبرون پديده‌ها در هم مي‌آميزد ويگانه مي‌شود. در فيزيك كوانتوم فرآيند سنجش و ارزيابي متاثر از پيوند ميان پديده موردمشاهده ومشاهده‌گر است. از اين ديدگاه جهان بافتي است جدايي ناپذير از رابطه ذهن وماده. مساله عدم قطعيت ونظريه آشوب از ويژگي‌هاي اين ديدگاه است كه با قلمرو علوم سياسي وروابط بين‌الملل هماهنگي دارد. اين مقاله در همين زمينه به تحليل نظريه كوانتوم در علم سياست و روابط بين‌الملل مي‌پردازد و در آن كاربرد quot;نظر يه كوانتوم quot; در تحليل مسايل سياسي و روابط بين‌الملل با نگاهي نسبتا ساده تشريح شده است.