تأثير تمرين دوتايي بر يادگيري شناي كرال سينه

The Effect of Dyad Training on Learning Front Crawl Swimming

روش تمريني دوتايي روشي است كه در آن افراد در گروه­ هاي دو­نفري براي يادگيري مهارت­ هاي حركتي با هم مشاركت مي­ كنند و به‌نظر مي‌رسد اين روش با افزايش كارايي و اثربخشي شرايط تمرين ويژگي­هاي يك محيط بهينۀ آموزشي را داشته باشد. هدف تحقيق حاضر بررسي تأثير تمرين دوتايي بر يادگيري شناي كرال سينه بود. به اين منظور 20 كودك پسر 7 تا 9 ساله، دو گروه 10 نفرۀ تمرين دوتايي و انفرادي را تشكيل دادند. نوآموزان گروه دوتايي پس از شنيدن دستورالعمل­ هاي آموزشي و مشاهدۀ مدل ماهر، دو­ به ­دو مي‌شدند و نيمي از آنها با ورود به آب به اجراي بدني مهارت مورد ­نظر از شناي كرال سينه مي­ پرداختند و فرد بيرون از آب در نقش مربي براي يار خود پس از مشاهدۀ دقيق كوشش او بازخورد اجراي وي را مي­ داد. پس از هر چند كوشش نوآموزان نقش خود را با هم عوض مي‌كردند. اين ­در­ حالي بود كه كودكان گروه تمرين انفرادي پس از دستورالعمل­ هاي آموزشي و مشاهدۀ مدل ماهر، همه وارد آب مي‌شدند و همزمان به اجراي بدني مهارت مورد نظر مي­ پرداختند. در آزمون يادداري از اجراي 10 متر شناي هر كودك فيلم­برداري شد و سپس فيلم­ ها توسط دو مربي فدراسيون با استفاده از چك­ ليست ارزيابي شناي كرال سينه ارزيابي شد. ضريب پايايي بين آزمونگري 90/0 به‌دست­ آمد. نتايج آزمون يادداري نشان‌دهندۀ اختلاف معنادار گروه تمرين دوتايي نسبت به گروه تمرين انفرادي بود (05/0>P). بر­اساس نتايج مي­ توان نتيجه­ گيري كرد كه روش دوتايي، علاوه‌بر مقرون­ به­ صرفه بودن از لحاظ مصرف انرژي و فضاي آموزشي، اثربخشي بيشتري نيز نسبت به روش­هاي سنتي آموزش شنا دارد.

Dyad training is a method in which pair groups participate in learning motor skills and it seems that it could be characterized as an optimal instructional environment through enhancing effectiveness and efficiency of training conditions. The aim of the present study was to examine the effect of dyad training on learning front crawl swimming. Twenty 7-10-year-old boys were assigned to two groups of dyad and individual training (each group 10 subjects). After receiving instructions and observing the perfect skill, subjects were paired; one half entered the water to perform the required skill and the other half stayed outside and like a coach gave his partner a feedback on his performance after observing his trial. After some trials, they exchanged their roles. However, after receiving instructions and observing the perfect model, all children in individual group entered the water and simultaneously performed the required skill. In the retention test, each child’s 10 m swimming was filmed and these clips were evaluated by 2 federation coaches using front crawl swimming checklist. The inter class correlation coefficient was 0.90. The results of retention test showed a significant difference between dyad and individual groups (P<0.05). So it can be concluded that dyad training method is not only economical in terms of energy consumption and instructional environment but also more effective compared with the traditional swimming instruction methods.