تأثير خستگي مركزي و محيطي بر هماهنگي ورزشكاران دانشگاهي

The Effect of Central and Peripheral Fatigue on Coordination of Student Athletes

هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير خستگي مركزي و محيطي بر هماهنگي حركتي ورزشكاران دانشگاهي بود. جامعه آماري پژوهش كليه دانشجويان دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي دانشگاه تهران بودند كه از اين ميان 24 نفر به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. آزمودني ها پس از شركت در پيش آزمون هماهنگي حركتي دودستي، به طور تصادفي برحسب نوع خستگي به دو گروه خستگي مركزي و محيطي تقسيم شدند. پس از اعمال مداخله مورد نظر به مدت 12 ساعت، پس آزمون هماهنگي حركتي دودستي به عمل آمد. به منظور بررسي تفاوت بين گروه ها از آزمون تي مستقل و براي تعيين تفاوت درون گروهي از آزمون تي همبسته در سطح معنا داري 05/0 P≤ استفاده شد. نتايج نشان داد ميانگين زمان انجام تكليف و زمان خطاي گروه هاي تحت مداخله خستگي مركزي (004/0=P) و محيطي (0001/0=P) نسبت به پيش آزمون افزايش معنا داري داشتند. همچنين در پس آزمون نتايج تفاوت معنا داري را در بين هماهنگي حركتي دودستي گروه هاي خستگي مركزي و محيطي نشان داد (006/0=P). با توجه به نتايج، پژوهشگران پيشنهاد مي كنند كه برنامه هاي تمريني و كاري ورزشكاران به گونه اي هماهنگ شود كه شامل تمريناتي براي افزايش استقامت ذهني در راستاي تمرينات بدني باشد تا در شرايط مختلف ورزشكار بتواند عملكرد بهينه خود را ارائه كند.

The aim of this study was to investigate the effect of central and peripheral fatigue on motor coordination in collegiate athletes. The population consisted of all the students of Faculty of Physical Education and Sports Sciences of University of Tehran and 24 subjects were selected by convenience sampling method. They were randomly divided into two groups (central and peripheral fatigue) depending on the type of fatigue after a bimanual motor coordination pretest. Bimanual motor coordination posttest was performed after the intervention for 12 hours. In order to investigate the differences between the groups, independent t test and to determine differences within a group, dependent t test were used with the significance level of P≤0.05. Results showed that the mean time to complete the task and the timing error in central (P=0.004) and peripheral (P=0.0001) fatigue groups significantly increased compared with the pretest. Also, a significant difference in bimanual motor coordination between the two groups was observed in posttest (P=0.006). According to the results, it is suggested that athletes' training and working programs should be planned so that they include exercises to increase mental stamina along with physical exercises and that the athletes can provide their optimal performance in different conditions.