بررسي نقش ميانجي انگيزش كاركنان در تاثير سرمايه اجتماعي بر كارآفريني سازماني

اين تحقيق به بررسي تاثير سرمايه اجتماعي بر كارآفريني با نقش تعديل كننده ي انگيزش مي پردازد. تحقيق حاضر از نظر هدف، توصيفي- پيمايشي و از نظر نوع استفاده، پژوهشي كاربردي است. جامعه ي آماري تحقيق شامل 200 نفر از كاركنان شعب بانك پارسيان منطقه 13 شهر تهران مي باشد. حجم نمونه بر اساس جدول نمونه گيري مورگان و روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي به تعداد 128 نفر برآورد گرديد. در اين پژوهش از سه پرسش نامه استاندارد براي جمع آوري داده ها استفاده شده است. روايي محتوايي پرسش نامه ها با نظرات تخصصي اساتيد و خبرگان موضوعي مورد تاييد قرار گرفت و پايايي آن ها نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ تاييد شد. نتايج حاصل از تحليل داده ها با كمك آزمون ضريب همبستگي پيرسون و تحليل 0 و تاثير / رگرسيون و تحليل مسير نشان داد كه تاثير مستقيم سرمايه اجتماعي بر كارآفريني برابر با 0/422 مي باشد. هم چنين حدود 25 درصد از تغييرات / غيرمستقيم آن به واسطه ي متغير انگيزش برابر با 141 متغير وابسته يعني كارآفريني توسط متغيرهاي سرمايه اجتماعي و انگيزش تبيين مي گردد.

فاقد چكيده مي باشد