بررسي اتانين و رابطه آن با موسيقي و عروض شعر

موسيقي يكي از كهن ترين هنرها است كه با پديده هاي طبيعت سروكار دارد دستاوردي پر ارج كه در ساختار فرهنگ بشري به دليل نزديكي اش با عواطف و جهان بيني و احساسات دروني انسان داراي جايگاه ي والا و در خور پژوهش است. موسيقي و ادبيات از ديرباز به عنوان دو مقوله ي جدانشدني آن چنان مورد اهتمام خاص مات ها بوده است كه نمي توان مرزي واقعي ميان آن دو قرارداد اين در حالي است كه با توجه به بسترهاي گوناگون هر دوي آنها استقلال خاص خود را دارند در نوشتار حاضر ادوار ايقاعي و تاثير آن بر عروض و اوزان شعري يا روش تحليلي توصيفي بررسي گرديده است به همين منطور به برخي از اصلاحات مربوز به موسيقي و ادبيات از قبيل : وزن ، شعر افاعيل عروشي ريتم موسيايي نقره و ايقاع(زمانبندي موسيقي شعري در دوران قديم)انواع ايقاع اركان ايقاعي اتانين ايقاعي و دور كه معادل وزن است تشاره مي شود همچنين برخي از ديدگاه هاي عبدالقادر مراغي و صفي الدين ارموي در اين خصوص كه ايقاع بخشي مهم در صناعت شعر و موسيقي بوده در حقيقت عروض فارسي متاثر از قريحه موسيقايي ايراني است تحليل گرديده است هم چنين با بررسي آثار اين بزرگان بر اين نكته تاكيد شده است كه ريتم در موسيقي ايران متاثر از وزن كلام موزون يا شعر پارسي است و موسيقي شناسان قديم با تكيه به اركان ايقاعي كه در واقع رابطه ي بين اوزان عروضي و وزن هاي موسيقايي است تئوري موسيقي خود را درباره ايقاع بيان مر كردند.