تأثير الگوهاي ازدواج در رضايت زناشويي و تمايل به طلاق در شهر تهران

Marriage Patterns, Marital Satisfaction, and Tendency to Divorce in Tehran City

در سال‌هاي اخير، افزايش طلاق به يكي از مهم­ترين مسائل اجتماعي كشور تبديل شده است. عوامل و بسترهاي اقتصادي و اجتماعي متعددي به طلاق منجر ميشود كه يكي از آنها، الگوهاي نامناسب ازدواج است. هدف از مقاله‌ي پيشرو، بررسي تأثير الگوهاي مختلف ازدواج در رضايت زناشويي و تمايل به طلاق در ميان جوانان متأهل شهر تهران است. نتايج حاصل از اجراي پيمايش نمونه اي و تكنيك نمونه گيري چند مرحله اي از مصاحبه با تعداد 720 جوان همسردار در شهر تهران نشان داد كه حدود يك ­پنجم جوانان متأهل بررسي­ شده رضايت پاييني از زندگي زناشويي و تمايل زيادي به طلاق دارند. براساس نتايج تحليل چند متغيره، الگوهاي ازدواج تأثير قوي و معناداري در رضايت زناشويي و تمايل به طلاق دارند. نتايج با كنترل متغيرهاي اجتماعي -­ جمعيتي نشان داد كه رابطه و معاشرت با جنس مخالف قبل از ازدواج، الگوهاي سنتي و مدرن انتخاب همسر و ناهمسان­ همسري طبقاتي به رضايت زناشويي كمتر و ريسك بيشتر طلاق منجر ميشود.

In recent years, the increase of divorce has become one of the most social problems in Iran. Various economic and social factors, including marriage patterns, lead to divorce. The aim of this article is to examine the impact of different patterns on marital satisfaction and the tendency to divorce among married youth in Tehran. Data was collected by conducting a survey and interview with 720 married 15-29 years old in different neighborhoods of Tehran city. The results indicated that about a fifth of respondents have low marital satisfaction and high tendency to divorce. Multivariate analysis showed marriage patterns significantly affect the marital satisfaction and divorce. The results suggest that controlling for socio-demographic, friendship and premarital sex, traditional and modern of mate selection (arranged and self-choice marriages), class heterogeneity lead to lower marital satisfaction and higher risk of divorce.